Shleekit Doss

Proc Fiskal is zo’n artiest waarvan we dachten dat die tot in de eeuwigheid alleen maar knallende singles en ep’s bestemd voor de dansvloer ging uitbrengen. Daar verraste de Schotse producer ons vorig jaar dus al met zijn debuutalbum ‘Insula’. Dat hoogstandje vol futuristische grime was voor ons direct genoeg om op volgen, delen en liken te drukken. De jeugd snapt wel waar we het over hebben en met zijn tweeëntwintig lentes, Proc Fiskal ook. Ruim een jaar later presenteert hij het mini-album (of maxi-ep?) ‘Shleekit Doss’.

Een coherent klinkende plaat die met zijn vierentwintig minuten geen seconde verveelt. Het geluid wordt nog altijd geleid door futuristisch klinkende grime met een hoog 8-bit-gehalte. Mochten we synesthesie patiënten zijn geweest, dan zaten we nu te kijken naar een fel kleurende regenboog. Diezelfde kleurrijke gevoelens krijgen we ook bij het luisteren naar werk van volgende artiesten: Hudson MohawkeRustie en Konx-Om Pax. Niet toevallig zijn deze artiesten allemaal Schots. Zou er dan toch iets in het troebele water van Loch Ness zitten?

De naam Shleekit Doss slaat dan weer op het gelijknamige feestconcept dat Proc Fiskal tot vorig jaar geleden organiseerde in een club te Edinburgh. Na een uit de hand gelopen gevecht werd hij verbannen en liep Shleekit Doss vroegtijdig op de klippen. Tegelijkertijd las de jonge Schot ook heel wat science-fiction literatuur van Isaac Asimov. Vintage sci-fi quotes sieren dan ook enkele nummers. De samenkomst van die twee zaken representeert exact wat ‘Shleekit Doss’ moet voorstellen: futurisme op de dansvloer.

Heeft de wereld nog veel baat bij de zoveelste warme en emotionele elektronicaplaat? Misschien is dat een nogal harde openingsvraag voor een recensie van een debuutalbum. Toch valt ‘Cambiante’ van Toada in eerste instantie in die categorie. Toada hanteert een vol en warm klinkend geluid dat misschien het beste vergeleken wordt met het langzaam wegzakken in een heet bad. Een geluid dat steunt op house met een resem doordeweekse elektronische geluiden. ‘Cambiante’ is op zich niet slecht, maar in de overvloed aan muziek die er tegenwoordig te ontdekken valt, is ‘niet slecht’ jammer genoeg ondermaats.

Toch heeft de in Berlijn residerende Portugees een aantal goede ideeën in zijn muziek. De nummers zijn door gecomponeerd en spelen met thema’s over verschillende nummers heen, zoals wanneer ‘Adelina’ vlekkeloos overgaat in ‘A Matriarca’. De ideeën van Toada voelen nog te vaak aan alsof je naar een Volkswagen reclame aan het luisteren bent. Het is allemaal een tikkeltje te melig. ‘Cambiante’ is vooral een album van middelmatige pieken en saaie dalen. Bij korte momenten word je even meegesleurd in een trip, maar meestal mist het album echte kippenvelmomenten. Als er al een hoogtepunt is, dan is het misschien ‘Gestos Do Sul’, dat met zijn breakbeats op het einde toch zeker de juiste snaren raakt. ‘Cambiante’ voelt in essentie aan als de zoveelste goudzoeker die in Berlijn zijn carrière in elektronische muziek wilt lanceren. Niet iedereen treft bij de eerste graafwerken direct een goudader aan.

tekst:
FlorianStrik
beeld:
ProcFiskal_ShleekitDoss
geplaatst:
za 11 apr 2020

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!