Shifting Sands

Ab Baars (ICP Orchestra) en Terrie Ex hebben een aardig stukje geschiedenis op de gemeenschappelijke teller. Baars was er al bij toen The Ex in 1989 de ambitieuze dubbelaar ‘Joggers And Smoggers’ op het nietsvermoedende publiek losliet en de samenwerking is nooit meer gestopt. Samen met Terrie Ex maakte Baars in 2000 ook al ‘Hef’, dat een vervolg krijgt in deze ‘Shifting Sands’. Tien stukken improvisatie, waarbij Baars (klarinet, sopraan- en tenorsax) en Ex (gitaar) vaak op de vierkante centimeter om elkaar heen dansen, mekaar nooit uit het oog verliezend, op elkaar inhakend dan wel zich van mekaar afzettend. Ex’ vloeibaar-abstracte gitaarspel, dat -wanneer live aanschouwd- veel weg heeft van een choreografie-voor-twee en Baars’ blazernij passen wonderwel bij elkaar. Ex kan een geweldenaar zijn -zijn Lean Left concerten met Andy Moor, Paal Nilssen-Love en Ken Vandermark, zijn nooit minder dan uppercuts- maar het gezamenlijk palet van Baars en Ex situeert zich toch meer in de intieme sfeer. Het bluesy en klaagzangerige ‘Do Up’ is nog een tamelijk abstracte opener en bij het frenetieke ‘Hern And Haw’ moet iemand dringend een waanzinnige achtervolging-in-cartoonvorm tekenen. Maar ‘Blow Hot And Cold’ is een prachtige ingehouden schets, waarvoor Baars zich bedient van de Shakuhachi (een Japanse bamboefluit). Op ‘About Face’ orneert Ex Baars’ langoureus aangeblazen noten met kleine elektrische stootjes – wij happen een eerste keer naar adem. ‘Flip Flop’ is dan weer een miniatuur waarbij Ex’ licht tremelo-achtige spel een inspiratie vormt voor korte, speelse stoten van Baars. De twee afsluitende tracks zijn wél weer heftig en noisy. In ‘Waffle’ zitten beide heren in demonstratiemodus, tegen elkaar inspelend, maar elkaar telkens weer op de juiste plek vindend en met een heerlijke, bijna idyllische finale. Topvertier voor de hele familie, dus.

tekst:
Stijn Buyst
geplaatst:
ma 7 jan 2019

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!