In zijn opzet doet ‘Shawnee, Ohio’ van Brian Harnetty denken aan Metaphonics, het boek van Stuart Hyatt waar een downloadkaart bijgevoegd is. Hyatt combineert muziek met gesproken woord, vaak interviews over bepaalde onderwerpen. Dat doet Harnetty op dit album ook. Hij heeft een dorp in Ohio als onderwerp genomen, laat inwoners aan het woord over het leven in het dorp en de geschiedenis, maar ook over eigentijdse problemen als schade aan het milieu door fracking. Daar heeft hij muziek bij gecomponeerd. Terwijl Hyatt van plek naar plek reist, gaat dit werk van Harnetty over het mijngebied waar zijn voorouders naartoe emigreerden vanuit Wales. Dat maakt ‘Shawnee, Ohio’ een persoonlijk document. Harnetty’s verbondenheid met het dorp en de mensen klinkt door in de nummers, elk genoemd naar de spreker of zanger. Zo hoor je een jongetje als voorbereiding voor een spreekbeurt vragen aan zijn oma stellen over vroeger, onder de klanken van een ensemble dat opbloeit over herhaalde lijnen van twee banjo’s. Een oude man vertelt over een mijnramp in 1930, waarbij tachtig mensen omkwamen. Het zijn ontroerende verhalen, met zorg omgeven door muziek. Uit iedere noot klinkt liefde en respect voor deze mensen. Wanneer Harnetty met dit repertoire optreedt, projecteert hij video’s van deze mensen en het dorp. Het is een vlek op de kaart, Shawnee. Een vergeten plek ten westen van de Appalachen. Maar in de handen van Harnetty wordt het een levende wereld, een plaats waar je je bij betrokken voelt.
