Sevent Ruined Hex

De scherpe noisedrones van Birchville Cat Motel – waarachter de Nieuwzeelander Campbell Kneale schuil gaat– herinneren in eerste instantie aan Tony Conrads alweer bijna veertig jaar oude ‘Fantastic Glissando’ en in iets mindere mate op de muziek die Conrad samen met Faust maakte. De vraag die je je dan onmiddellijk stelt, is of Kneale zich door de Amerikaan heeft laten inspireren, of dat hij vanuit een ander startpunt bij dezelfde muzikale visie is gekomen. Waarschijnlijk in eerste instantie het laatste, hoewel de Nieuwzeelander inmiddels weldegelijk weet wie Conrad is. De laatste maakte in 2006 samen met Tim Barnes en Mattin zelfs een album voor Kneales label Celebrate Psi Phenomenon. Kneale zelf is voor deze Birchville Cat Motel cd uitgeweken naar het experimentele kwaliteitslabel Important Records. De vijf stukken op ‘Seventh Ruined Hex’ variëren van vijf tot zeventien minuten lengte en zijn – hoewel allemaal van het nagels-over-het-schoolbord type – stuk voor stuk sterk verschillend wat textuur en dynamiek betreft. Een album dat echt tot luisteren uitnodigt want de opbouw – hoe schijnbaar chaotisch en willekeurig ook – is erg spannend. Meest fascinerende stuk is het zeventien minuten klokkende ‘Bee’, dat je als luisteraar van twee kanten besluipt. Kneale wordt op dit album hier en daar bijgestaan door de Brit Matthew Bower van de cultnoiseprojecten Skullflower en Sunroof!.

tekst:
Peter Bruyn
geplaatst:
ma 5 jan 2015

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!