Mark Fell gaat door met zijn staartdeling als Sensate Focus, deze keer met zijn SND collega Mat Steel. De tracks heten nog steeds X en Y, de factoren zijn nog steeds sensuele house, vol overdadige synth sweeps en een beat die wel los gaat maar nooit saai four to the floor wordt. Ten opzichte van de vorige vier 12inches is er weinig veranderd, en Sensate Focus 2 gaat, zowel op papier als muzikaal, nog steeds over seks. Zoals alle goede house eigenlijk, en is herhaling daarvan ooit echt een probleem? We kijken uit naar 1.66666666666666666. Hoewel Dubliner Eomac met nadruk laat weten techno te maken, sluit de b-kant van zijn Spoock 12inch wonderwel aan bij Sensate Focus. Techno, maar met een beat waar dubstepritmes door heen bloeden, en stemmen die gereduceerd zijn tot percussieve elementen die het geheel warmte geven. De a-kant is meer recht toe recht aan, althans de beats, want de hese, piepende geluiden die er over heen liggen hebben meer van doen met Aphex Twin dan met gewoon techno. Lucy haalt er in zijn remix de scherpe kantjes van af en maakt de boel gereed voor een avontuurlijke dansvloer. Shoc Corridor was een elektronische darkwave band die in de vroege jaren 1980 een handvol singles en twee albums maakte, en wellicht vergeten was als ze niet recentelijk in mixtapes van onder andere Raime waren opgedoken, en nu in de catalogus van het Belgische Testtoon. Dertig jaar oud dus, Artificial Horizon, maar het had gisteren gemaakt kunnen zijn. Een geweldige, lichtvoetige prototechno track, die net zo zeer doet denken aan Cabaret Voltaire, als aan de groovy nummers van Eno & Byrnes My Life In The Bush Of Ghosts, als aan we noemen maar een dwarsstraat de lp van Three Legged Race die we in het vorige nummer bespraken. Bepotel en Oubys zorgen voor aardige techno-versies, maar de remixhoofdprijs gaat naar Mordant Music die er donkere, borrelende elektro-met-amper-beats van maakt. Overigens staat er meer moois op die eerste lp en is hij absurd duur op eBay, dus hopelijk waagt Testtoon zich daar ook nog aan. J. Edwardes ten slotte, is een nieuwe Nederlandse ster aan het firmament van de bass music: The Grinder is een pulserende track met de feel van hiphop, de esthetiek (en bas) van dubstep en een melancholische melodie die het soundtrackgevoel geeft, een beetje zoals bijvoorbeeld Umberto. Op de b-kant trekt E.R.P. het nummer space territorium in met een remix die de grauwe bas van het origineel verruilt voor sferische synths, met een fraai en dromerig resultaat. Oplage 300 stuks en nog een mooie hoes ook.
