Dit is de soundtrack van de voorstelling ‘Screen’ van Rudy Trouvé en Simon Allemeersch. Naast muzikant, kunstenaar en grafisch vormgever mag Trouvé zich nu dus ook theatermaker noemen. ‘Screen’ is een theaterfilm waarin tijd en realiteit vervagen. Het geheel houdt het midden tussen een film noir en een psychedelische afdaling in de hel. Een Faust voor een wereld vol groot uitgevallen pixels, complottheorieën en alternatieve feiten. Trouvé schreef dus ook de muziek met zijn partners in crime Elko Blijweert en Mauro Pawlowski. Twee compagnons de route die naast hun eigenzinnigheid ook dezelfde muzikale ingesteldheid delen. De plaat heeft ook nog een tweede deel, ‘Crossroads’, waarin Gunter Nagels enkele songs van blues icoon Robert Johnson herinterpreteert naar het Nederlands. Het soundtrack gedeelte heeft ontegensprekelijk de Trouvé-signatuur, eclectisme dat verschillende sferen evoceert. Duister, onheilspellend, melancholiek maar ook humoristisch of intiem. Er worden elementen uit pop, new wave, roots, chanson of kleinkunst aangesleept om die sfeer vorm te geven. Het gebruik van verschillende stemmen in verschillende talen onderstreept ook telkens die verschillende moods. De soundtrack op zich is misschien net iets te fragmentarisch om zonder de voorstelling volledig tot zijn recht te komen, niettegenstaande er enkele parels tussen zitten. Dan de interpretaties van Gunter Nagels, die enkele grappige songtitels opleveren. ‘Balzak Blues’, ‘Bloedtomaten’ of ‘Van den Beer’ bijvoorbeeld. Nagels zingt de meeste nummers van Johnson met een stem waarop geduwd wordt. Een stem die doorleeft maar ook doorzopen klinkt. De adaptaties blijven de ziel (die immers aan de duivel werd verkocht) van de songs trouw, maar hier en daar wordt de omkadering gepimpt met extra arrangementen en instrumentarium, of wordt het tempo opgedreven. Ook nooit gedacht dat het plat Antwerps (‘Chicago’) zo zou blenden met de blues van Robert Johnson.
