Savage Peace

Je zal als headliner maar moeten spelen ná Partisan. Dit Gents trio is namelijk sinds 2013 uitgegroeid tot een geoliede machine die elke andere band op het podium het vuur aan de schenen legt met hun gebalde sound die bestaat uit een houdgreep van postpunk, indie en post-hardcore. De drie kennen het spreekwoordelijke klappen van de zweep door Partisan te combineren met jarenlange ervaring in een aantal behoorlijk tot de verbeelding sprekende namen zoals Oathbreaker (black metal), Rise & Fall (hardcore) en Maudlin (avant-rock). Na twee prima ep’s op Hypertension ruilden ze voor hun albumdebuut het sympathieke Belgische label voor het jonge Berlijnse Isolation. Dat is meteen ook de enige echte noemenswaardige wijziging. Joy Division is nog steeds een invloed. Dat kunnen de stem van Cedric Goetgebuer en de hoekige baslijnen van Thijs Goethals niet wegsteken, maar het totaalgeluid is minstens evenveel in gitaarrock van de jaren 1980 geheid. Zo zijn Wipers of (het tweede album van) The God Machineandere belangrijke schoren. ‘I Believe In You’ (de eerste single) en ‘Fear’ baden onbetwistbaar in potige postpunk, terwijl er extra dynamische spanning wordt gecreëerd door enkele opmerkelijke rustpunten zoals ‘Patience’, ‘Shame’ of de afsluitende, slepende titeltrack. Het moet mogelijk zorgen voor zuurstof en afwisseling, maar het haalt er tegelijkertijd de vaart wat uit. Het splijt de lp bovendien mentaal in twee stukken. ‘Savage Peace’ is bijgevolg niet de geanticipeerde grote sprong voorwaarts. Het is veeleer de consolidatie van hun positie. Misschien bewijst ‘Savage Peace’ wel dat Partisan in de eerste plaats een liveband is.

tekst:
Serge De Pauw
beeld:
Partisan_SavagePeace
geplaatst:
di 21 dec 2021

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!