Een hele lastige vinden we dit album van Maudlin. Het is de opvolger van het in doom- en postmetal en psychedeliche rock badende ‘A Sign Of Time’ uit 2013. We vonden die plaat, net als de bandnaam en hun voorliefde voor concepten, een beetje hoogdravend. Slecht vonden we ze niet, maar echt vat erop krijgen, dat lukte ook niet. Dat lukt met ‘Sassuma Arnaa’ nog minder. We zijn inmiddels een paar jaar verder wat betekent dat ook de leden van de band ouder en rijper zijn geworden. En hardnekkig hun eigen ding doen, daar hebben we wel een boontje voor. Het Gentse Consouling geeft de artiesten op hun label altijd de vrije hand, dus het kan wel eens voorvallen dat het ook voor hen even schrikken is als ze de afgewerkte plaat voor het eerste te horen krijgen. Het label zou een band die met een album als ‘Sassuma Arnaa’ hulp bieden maar het niet uitbrengen op het eigen hoofdlabel. Nu kiezen ze ervoor om de band te blijven steunen, zelfs met een muzikale koerswijziging om u tegen te zeggen. Een concept is gebleven: elk bandlid bracht zijn jeugd door aan de Noordzee en die periode werd het concept. Drummer Davy Vandenbroeck (The Spectors), zanger Davy De Schrooder, basssist Ken Verleye, gitarist Kris Vannecke en gitarist Jasper Bullynck (ook Oscar And The Wolf) kiezen namelijk voor behoorlijk toegankelijke poprock met een snuf grunge. Alice In Chains vermengen met het meest dwarse dat Studio Brussel durft te draaien, zoiets. De zeven nummers op dit album hebben inderdaad wel een groovy feel, met hier en daar indrukwekkend gitaarspel, maar echt vlotten voor onze oren doet het allemaal niet. Studio Brussel ook niet trouwens. We gaan blijven proberen, maar of we Maudlin ooit gaan snappen, durven we te betwijfelen.
