Sans Cesse

De heren Mathias Delplanque en Guillaume Ollendorf hadden al jaren een vergelijkbare benadering van geluidsmateriaal, toen ze elkaar voor het eerst ontmoeten. Dat was in 2011 en sindsdien hebben ze regelmatig samen gespeeld; nu is er dan ook een eerste gezamenlijke cd, Sans Cesse, onder de naam PLY, waarbij ook drummer Pierre Bouglé werd betrokken. Delplanque en Ollendorff gaan veelal uit van improvisaties, die als bouwmateriaal fungeren voor harmonische lagen van elektronische en akoestische geluiden en zoals in het geval van PLY stem. Het resulteert in abstracte, veelal duistere en dreigende elektroakoestische geluidslandschappen. Au point où j’en suis opent met verschillende galmende klanken, gevolgd door donkere, zware tonen van Delplanques elektrische gitaar en een kalm, bijna swingend maar even donker drumwerk, waarbij Bouglé felle accenten met bassdrum en bekkens legt. Daar overheen klinken die gemompelde, haast gehijgde teksten. Een mooie nachtelijke sfeer. Het titelnummer combineert aanhoudende elektronische tonen en een zacht gitaarspel met donkere ritmes, losse elektronicaklanken en een snijdende en krassende gitaar, en uiteraard weer die stem. Hoewel de teksten met lange pauzes over de geluidscomposities worden uitgesproken, zijn ze wel aanwezig. En zonder veel variatie en dynamiek, steeds dat gehijgfluister, wordt de stem saai, He, zeur je daarover? Dan wordt het in het vierde nummer, Vers een vervormd stemgeluid in combinatie met zware elektronica voor rauwe drones en verontrustende klanken. Drie jaar heeft PLY geschoven, geknipt en geplakt met het materiaal, maar nu ligt er een boeiend album, met vijf dreigende en beklemmende composities.

tekst:
Robert Muis
beeld:
PLY_Sans_Cesse
geplaatst:
ma 8 jan 2018

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!