Samsara

Het Zweedse trio Snailking vernoemde zijn band naar het tweede, gelijknamige, album van Ufomammut. Onderhavige debuutep, die eerder op hun bandcamppagina gratis te downloaden viel/valt en als demo wordt voorgesteld, noemden ze naar het nummer ‘Asleep In Samsara’ van het debuut ‘Elaborations Of Carbon’ van Yob. Het zijn twee gegevens die er mee hebben voor gezorgd dat de drie nummers tellende ep nu ook op cd verkrijgbaar is via het Vlaamse Consouling. Drie stukken van meer dan tien minuten elk, net geen veertig minuten behelzend, rechtvaardigen de naamkeuze. Snel als een slak, ruim de tijd nemend om de drie nummers uit te bouwen, meten Karl Jonas Wijk (drums), Frans Levin (bas) en Pontus Ottosson (gitaar, zang) zich met hun grote voorbeelden. Het zal erom spannen. Traag, log, sludge, doom en stoner verenigd en voor de verandering met cleane zang, wat de sound alleen maar ten goede komt. Als ze nog niet op Roadburn zijn geprogrammeerd, mogen ze zo op de affiche, zo goed is dit plaatje. Verslavend goed zelf, want de nummers geven hun details maar spaarzaam prijs. Het is fijn dat deze songs nu ook op een fysieke drager verkrijgbaar zijn. Gorath, recht uit het Limburgse Diepenbeek, presenteert zijn zesde album en dat is meteen hun voorspelde zwanenzang. Het geesteskindje van Filip Dupont, die ook speelde bij onder meer Horus, Mahlstrom en P:407, geeft er de brui aan maar doet dat niet zomaar. Dupont speelde in de eerste jaren alle instrumenten zelf, een eenmans blackmetalband die in het genre behoorlijk wat succes kende. Sinds het uitbrengen van ‘Misotheism’ (2008) verzamelde hij een echte band om zich heen. De bezetting wisselde frequent, maar is deze keer dezelfde als op het vorige album, het in 2011 verschenen ‘Apokalypsis – Unveiling The Age That Is Not To Come’. Dat album bevatte behoorlijk progressief en extreem aandoende black metal, waarbij de band de grenzen van het genre begon open te breken. Nu gaat Gorath nog een stapje verder. Veel oer black metal is er namelijk niet meer te bespeuren. Dupont klinkt nog even duivels en donker als voorheen, terwijl de muziek alsmaar meer opschuift richting loodzware doom en sludge. De drie nummers zijn traag en complex opgebouwd en klinken bij momenten als een kwaadaardige ambientversie van het sludge en doomgenre.

tekst:
Patrick Bruneel
beeld:
Snailking_Samsara
geplaatst:
ma 5 jan 2015

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!