Sahari

De niet-erkende en door Marokko bezette Westelijk Sahara is grotendeels leeg. Dat geldt ook voor het culturele leven in deze betwiste strook land. Vrijwel alle artiesten uit Westelijk Sahara leven in ballingschap of in vluchtelingenkampen, in Afrika of Spanje. Zangeres Aziza Brahim is de bekendste van deze exil-artiesten. Al sinds 2008 maakt ze vanuit Spanje activistische Sahari-muziek. Waar Noord-Afrikaanse muziek soms wat blijft hangen in simpele, repeterende pentatonische call and response, zijn Brahims nummers verrassender en complexer. Ze is niet bang zanglijnen lang uit te rekken en herhaalt weinig. Brahims stem beschikt nog steeds over veel zeggingskracht. Haar heldere, wat hoge geknepen stem is gedrenkt in de melancholie, wat goed past bij de thema’s van veel van haar nummers: ballingschap en heimwee. Een fraai voorbeeld hiervan is ‘Cuatro Proverbios’, een sober en donker maar krachtig nummer waarin haar stem alleen begeleid wordt door de tabal -een kenmerkende trommel uit Noordwest Afrika. Het is jammer dat deze soberheid op de rest van het album grotendeels ontbreekt. “I wanted a dialogue between traditional and electronic percussion”, zegt Brahim over haar album. Ze sloeg daarom de handen ineen met Ampero Sanchez -een Spaanse producente. Inderdaad zijn er naast de tabal elektronische arrangementen te horen, maar van een echte conversatie tussen de twee is geen sprake. De arrangementen en sound blijven clean, onopvallend en braaf en leiden af van de zeggingskracht van Brahim. De goede songs krijgen zo een wat saaie, kleurloze aankleding.

tekst:
Rik Binnendijk
beeld:
Aziza_Brahim_Sahari
geplaatst:
za 10 apr 2021

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!