Uit Bene Vagienna, in de Italiaanse provincie Cuneo, komt de band The Glad Husbands ons verblijden met een degelijke plaat vol aanstekelijke noiserock. Zoals tegenwoordig wel meer gebeurt, komt de fysieke release een eind achterop bij de digitale release. Dat is hier ook het geval, met anderhalve maand zelfs. Nog frappanter is het dat ‘Safe Places’, de opvolger van het alweer uit 2012 daterende ‘God Bless The Stormy Weather’, wordt uitgebracht door acht samenwerkende labels. Dat is een beetje zoals veel Franse bandjes die zich binnen het noiserock-, punk- en hardcoresegment ophouden, het doen. Het heeft zeker zijn voordelen en toont tegelijk aan hoe moeilijk het is voor relatief jonge bandjes om een stapje vooruit te geraken. Aan de muziek zal het zeker niet liggen. Akkoord, vernieuwing zit er niet in. Uitermate degelijk en interessant klinkt het allemaal wel. Negen uitstekende nummers in een kleine drie kwartier van een trio dat zijn genreklassiekers kent en alles in het werk stelt om ze niet na te apen. Werkpuntje, zoals wel meer gebeurt bij dit soort bands, is de soms wat zwakke zang van Alberto Cornero. Voor de rest zijn ze wel zeer flink.
Het Duitse kwartet rýr gebruikt een Ijslandse term als bandnaam om hun instrumentale postrock en -metal aan de gender te brengen. Schaars, week, bar zijn mogelijke vertalingen. Het zijn termen die we niet echt associëren met de sferische muziek van de band. Zes nummers in vijftig minuten. Epische stukken die heel goed in elkaar zitten. Origineel of vernieuwend, neen, absoluut niet. Kan ook bijna niet meer in het vol geplamuurde muzieksegment waarin ze zich begeven. Goed gemaakt, onderhoudend, hier en daar zelfs inventief en nergens vervelend. Het is al heel wat. Net als bij voornoemde Italianen is hun album al een hele tijd digitaal uit en sinds kort ook fysiek verkrijgbaar. Een trend die ons niet echt bevalt, als we eerlijk mogen zijn .