Sad & Horny

Fabian Sigmund (Fai Baba) heeft sinds zijn debuut ‘Love Sikk’ uit 2010 een grote evolutie doorgemaakt. Waar hij op zijn vroege platen in de weer was met drumloops, cassetterecorders en folky zang die een grote eenzaamheid uitstraalde, heeft hij sinds voorganger ‘The Savage Dreamer’ ervoor gekozen om met een echte band te werken. Ook zijn muziek onderging een metamorfose. Psychedelische ballads en dito heavy rock deden hun intrede en dat is op ‘Sad & Horny’ nog veel meer het geval. Op de hoes staat hij voor het eerst niet meer alleen, maar mag drummer Domi Chansorn mee in de belangstelling staan. Chansorn is de enige muzikant die op alle nummers is te horen. Op een aantal is er ook een bassist en een pianist aanwezig, maar hun rol blijft ondergeschikt. Fai Baba is voor het eerst een echt duo, en de inbreng van Chansorn is zeker niet te onderschatten. Door zijn toedoen wordt een nummer als ‘Why Do I Feel So Alone’ een waar psychedelisch meesterwerkje. Het is ook het scharnierpunt van de plaat, zo halfweg, waarrond Fai Baba aardige liedjes drapeert die meer psychedelische dromerige pop zijn dan rock. Maar daarom zijn ze zeker niet minder. Helemaal iets anders en een mooie aanwijzing voor de grote diversiteit die bij het Zwitserse label alom aanwezig is, is ‘Seek’ van de gitarist Maurizio Grandinetti. Hij zoekt voortdurend naar de grenzen van de akoestische en semi-akoestische gitaar. Hij is een lid van Ensemble Phoenix Basel en geeft les aan een conservatorium en een hogeschool. Voor Seek houdt hij zich aan de instructies van Alex Buess (16-17, God, Cortex) en speelt hij alle nummers volgens het ata-11-systeem. Het heeft iets te maken met het geluid van elf Balinese gongs, maar verder hoeven we daar niet over uit te weiden. Wat wel belangrijk is, is dat Grandinetti aan zeven componisten gevraagd heeft om voor hem een stuk uit te werken (drie voor het vinyl, rest wel te downloaden, zeven voor de cd). Grandinetti werkte eerder al samen met de schrijvers van de stukken, zodat die weten welke richting de gitarist uit wil. Geen enkele toon blijft onbewerkt, al nam hij alles, samen met Buess, live op in de studio. De stukken, meestal met een behoorlijk metalig klinkende gitaarsound, liggen volledig in de lijn van hoe de componisten zelf musiceren. Daaronder Elliot Sharp, Eric Chasalow, Junghae Lee en uiteraard Buess zelf. Grootste verrassing is het stuk geschreven door Marcelo Nisinman, waarin naast de vertrouwde gitaarklanken Wendy Moten zang en de componist zelf bandoneon toevoegt. Het zorgt ervoor dat het nummer zich meteen onderscheidt van de andere excursies, die allen een beetje teveel in dezelfde lijn liggen.

tekst:
Patrick Bruneel
beeld:
FaiBaba_SadHorny
geplaatst:
do 27 jul 2017

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!