S/t

Vernieuwing binnen het stonerrockgenre is quasi onmogelijk. Veel bands kopiëren elkaar of keren terug in de tijd om de grootvaders te herdenken. Wij zijn echter al lang tevreden om binnen de overdaad aan bands binnen dit segment, groepen te ontdekken die het métier serieus nemen en oerdegelijke stonerrock brengen zonder kapsones. Gewoon, spelen omdat ze dat graag doen. Niets meer en niets minder. Het Finse trio Monsternaut is er zo eentje. Tuomas Heiskanen heeft een stem die wat doet denken aan een jonge b>Iggy Pop gekruist met Rob Tyner (MC5. Hij speelt ook gitaar, terwijl zijn maatjes Perttu Härkönen en Jani Kuusela, respectievelijk bas en drums, een groovy bodem leggen. Net de groove, de funk binnen de stoner, en de motorbendestem (de plaat opent ook al met een ronkende motor) verheft Monsternaut boven het maaiveld. Puur omdat de band aanstekelijk en ruig tegelijk klinkt. Probeer het machtige ‘Mountain Doom’ en stel net als wij vast dat stoner toch nog een toekomst heeft, een upgrade van Fu Manchu als het ware. Het Italaanse doom / sludge kwartet Deadsmoke heeft een opvolger voor het naar zichzelf genoemde debuut uit 2016. De band zette een stevige stap vooruit, vooral door de toevoeging van Claudio Rocchetti (In Zaire, Vrooom!, Olyvetty), die met zijn hardcore en noiseverleden evolueerde tot soundtrackspecialist en die daardoor een essentiële bijdrage levert aan het geluid van Deadsmoke. Isolationisme en afzondering vormen het thema voor zeven duistere stukken. De plaat bouwt zich geleidelijk aan op, toewerkend naar de schitterende afsluiter en tegelijk titelnummer. De ziel is verbrand, een snuifje rook is wat overblijft, maar dan in klanken omgezet. ‘Mountain Legacy’ mag dan ook als het echte debuut van Deadsmoke worden beschouwd, gezien de band zelf vond dat er nog een en ander ontbrak op die plaat. En dat hebben ze nu meteen helemaal recht gezet. The Lords Of Altamont uit Los Angeles is sinds de start in 2000 een soort van duiventil. Toch slaagt de band er in om zo nu en dan een prima album af te leveren vol psychedelische fuzzy rockkrakers. Dat is ook nu met de nieuwe plaat het geval, een plaat die wat doet denken aan The Fuzztones of The Nomads die ruzie hebben gemaakt met MC5. Logisch eigenlijk, met Jake Cavaliere aan boord, die zingt en orgel en gitaar speelt. Hij speelde zowel in The Bombaras als in The Fuzztones, vandaar. Negen eigen nummers en ‘Evil (Is Going On’) van Willie Dixon dat volledig naar eigen hand wordt gezet is wat ‘The Wild Sounds Of’ te bieden heeft. Heerlijk nostalgisch worden we van deze plaat, terug denkend naar de hoogdagen van The Fuzztones, The Lime Spiders en Miracle Workers. Inderdaad, zo goed is deze plaat.

tekst:
Patrick Bruneel
beeld:
Monsternaut_
geplaatst:
zo 13 jan 2019

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!