Vanuit het niets popt Dead Cross naar buiten met een tien nummers tellend debuut, waar fans van metal à la Slayer heel tevreden mee zullen zijn. En dat niets is zeer relatief, gezien het muzikale verleden van de leden van Dead Cross. Ook zonder te weten wie of wat, hoort een beetje liefhebber van het hardere genre meteen dat die drums wel moeten zijn geranseld door Dave Lombardo (ex-Slayer, Suicidal Tendencies, Misfits en Fantômas). En die stem is er ook eentje die uit duizenden herkenbaar is: Mike Patton, onder meer van zichzelf, Fantômas, Faith No More, Tomahawk en Mr. Bungle. De rest van het stel is minder prominent herkenbaar als dusdanig, al doen ze net zo goed een aardige duit in het zakje: Justin Pearson (The Locust, Retox) en Michael Crain (Retox, Festival Of Dead Deer). Een soort supergroep dus, dit Dead Cross. Een groep mensen die zin had om zich eens goed te amuseren, zonder de ambitie te hebben een grensverleggende plaat te maken. Gewoon, een beetje de invloeden van iedereen met elkaar vermengen tot een potje Slayer metal. Negen eigen nummers en één cover: ‘Bela Lugosi’s Dead’ (Bauhaus) dat een Misfits-behandeling krijgt aangemeten. Korter dan het origineel, want lange nummers, dat is niets voor Dead Cross. Lekker rammen en schreeuwen, dat wel. En al klinkt het allemaal niet zo speciaal, door het hoorbare spelplezier is dit heerlijk spul om muizenissen mee uit het hoofd te laten kegelen.
