S/t

Thalia Zedek is al een paar decennia een grande dame. Ze heeft tevens regelmatig nood aan verandering. In het verleden runde ze Uzi, nog steeds heerlijk om te horen, maar toen en nu nauwelijks bekend. Daarna kwam het al even grensverleggende Live Skull, een band die eveneens nog steeds overtuigend klinkt, maar ook hier slaagde Zedek er niet in een groot publiek te bereiken. Dat deed ze wel met Come, waarmee ze zelfs enkele indiehits wist te scoren. Daarna kwam de Thalia Zedek Band, waarvan de bezetting nog wel eens durfde te wijzigen en waarmee ze ook ietwat rustiger vaarwater opzocht. Ze creëerde meer ruimte voor singer-songwriterachtige teksten en de muziek mocht op een minder volume. De tijden veranderen echter, en Zedek had weer zin om terug te keren naar haar verleden, waar het luid en hard mocht klinken. En daar hoort uiteraard een nieuwe band bij, E, en nieuwe bandleden. Dat zijn in dit geval gitarist Jason Sanford (Neptune) en drummer Gavin McCarthy (Karate)(neen, geen bas te bespeuren). Opener ‘Great Light’ zet daarbij meteen de toon. Stevig en inventief drumwerk en dan plots die zo vertrouwde stem van Zedek, die wordt ondersteund met haar uit duizenden herkenbare gitaarwerk. E is echter niet alleen de band van Zedek. Deze keer is het een trio waarbij elk zowaar een quasi gelijke inbreng heeft. De zang bijvoorbeeld wordt gedeeld. Zedek trekt het laken niet naar zich toe, waardoor de tien nummers als een groepsinspanning klinken. Het trio had duidelijk zin om te rocken, met hier en daar een industrial en noisefeel waardoor de plaat zowaar terugkeert naar de glorieuze tijd van Uzi. En zo is de cirkel voor Zedek mooi rond. Schitterende plaat vol stevige rockers waarin steevast wat experimenteerdrang komt bovendrijven.

tekst:
Patrick Bruneel
beeld:
E_St
geplaatst:
wo 9 jan 2019

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!