S/t

Jean D.L. (De Lacoste) was ons een jaar of vijf geleden al opgevallen met ‘The Room With The Flower Wallpaper’. Een prima abstracte gitaarplaat was dat, uitgebracht op de ridicule oplage van vijftig cd-r’s. We waren razend enthousiast, en vervolgens verloren we onze kopie en raakten meteen ook elk spoor van De Lacoste bijster. Tot ons onlangs een review onder ogen kwam van ‘s mans nieuwste worp ‘Early Nights’ op Sub Rosa. Quasi tegelijkertijd zond De Lacoste ons een vriendschapsverzoek op Facebook, met de vraag of we misschien geïnteresseerd waren in zijn samenwerking met Sandrine Verstraete. De Lacoste deed al langer duoperformances met Verstraete, waarbij geprojecteerd beeld een belangrijke rol speelde (beide artiesten zijn ook filmmakers). Zo mochten we het duo onlangs aanschouwen op een avond in de onovertroffen Antwerpse Oorstof-reeks, waar ze aantraden in het goede gezelschap van Jaap Blonk en Shelter (StadhoudersVandermarkWooleyHeather). Aan die performances wordt nu deze titelloze langspeler gekoppeld. Ook zonder het visuele element van de live performance werkt de muziek van het duo prima – er blijft zelfs meer ruimte over voor de verbeeldingskracht van de luisteraar. En geloof ons vrij als we zeggen dat deze muziek zelfs met de meest povere fantasie aan de haal gaat. We krijgen twee lange tracks, gespreid over een lp (die evenwel op 45 toeren gedraaid dient te worden!): gitaren die niet als gitaren klinken en Verstraetes tapes, die dusdanig gemanipuleerd zijn, dat je slechts sporadisch een geluid kan thuisbrengen: een voorbijslenterende trein bijvoorbeeld, of een gesmoorde kreet. Verder laat je best alle hoop op houvast los, om je te laten overweldigen door massieve aan- en afrollende geluidswolken, in de verf gezette versterkerruis of spookachtige galm. De tweede plaatkant combineert bedrukkende ademgeluiden, glazige overtonen en Verstraetes lijzige voordracht. Verstraete houdt het abstract genoeg om de luisteraar zijn eigen verhaal te gunnen, maar tegelijkertijd ferm genoeg opdat die niet zou indommelen. Straf stuk muziek dus, en bovendien voorzien van een hoes van de hand van niemand minder dan Dirk Braeckman.

tekst:
Stijn Buyst
beeld:
J_DL__SV_ST
geplaatst:
di 8 jan 2019

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!