S/t

Je moet het tegenwoordig toch maar durven. Je speelt als muzikant al jaren in gerespecteerde (Mogwai, Slowdive) en iets minder gerespecteerde bands (Editors), en toch besluit je dat op het spel te zetten om een nieuwe band te beginnen. De recente geschiedenis leert ons immers dat supergroepen zelden een goed idee zijn, met legio voorbeelden als SuperHeavy, Them Crooked Vultures, Zwan. Allemaal bands die op papier interessant klinken, maar op plaat zelden meer dan een zucht wisten te ontlokken. Minor Victories kan goede adelbrieven voorleggen en is gelukkig een iets minder grote teleurstelling dan voornoemde bands. Stuart Braithwaithe van Mogwai mag zijn luide riffs bovenhalen, Rachel Goswell van Slowdive verzorgt de ijle zang en Justin Lockey van Editors is waarschijnlijk al lang tevreden dat hij het zonder de goedkope bombast van ene Tom Smith hoeft te doen. Vooral op de eerste helft van hun debuut levert die samenwerking interessante resultaten op, zoals het jachtige, met strijkers opgesmukte ‘A Hundred Ropes’. Ook de riffs van opener ‘Give Up the Ghost’ en het poppy ‘Scattered Ashes (Song For Richard)’ kunnen ons meer dan één keer bekoren. Prijsbeest is onherroepelijk het mooie ‘Folk Arp’, dat openbloeit zoals we hadden verwacht. Daarna is het vat echter een beetje op, met vluchtige experimenten als ‘Cogs’ en ‘For You Always’. Of ‘Out To Sea’, waar het voltallige Mogwai iets veel interessanter van had kunnen maken. Minor Victories heeft dus een middelmatige plaat gemaakt, maar stiekem wel een die we live graag eens zouden ervaren. Superluid.

tekst:
Filip Tyskens
beeld:
MinorVictories_
geplaatst:
vr 28 dec 2018

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!