Ruben Machtelinckx zal niet gauw een punknummer releasen dat zin geeft om supermarkten in brand te steken, zoveel zal na vijf langspelers op een dikke twee jaar wel duidelijk zijn. Geen erg, de Antwerpenaar verlegt mondjesmaat de grenzen van zijn klankenpallet, waarbij hij liever de diepte verkent, dan voor spektakel te gaan. Op deze tweedeling van Linus (het duo Machtelinckx + Thomas Jillings) wordt versterking ingeroepen van drummer Øyvind Skarbø en Frederik Leroux (banjo en (bariton-) gitaar). Die dubbele bezetting resulteert in een verschuiving van het geluid naar de banjo (Machtelinckx én Leroux) en Skarbø levert repetitieve, doch subtiele ritmes. Verder bedient Jillings zich weleens van een C-melody saxofoon en synths. Opvallender is de aanwezigheid van een paar stukjes improv – tenzij we ons vergissen een nieuwigheid in het voorts zorgvuldig gecomponeerde plaatwerk van Linus én Machtelinckx. Die stukken – achtereenvolgens ‘Vaag’, ‘Vraag’ en ‘Vlaag’ getiteld – zorgen er mede voor dat dit Machtelinckx’ (en Jillings’) minst “comfortabele”, meest gevarieerde en – misschien wel – beste plaat tot nogtoe is. Naast de drie stukken improv zijn er ook nog zes reguliere composities. Vier daarvan zijn van Machtelinckx’ hand. ‘Down’ is een hypnotiserende banjomantra die speelt met dynamiek: de geluidsknop een ietsje naar rechts draaien is warm aanbevolen voor de full experience. ‘Finco’ zit het dichtst tegen de oude Linus aan, met die weelderig uitwaaierende gitaarlijnen, tegelijk begeleiding en melodie, en Jillings die er zijn melodieën overheen schildert, ingehouden en subtiel, maar met karrenvrachten karakter. Afsluiter van kant A, ‘Porch’, is een bedachtzame puzzelcompositie die eten en drinken tegelijk is. Kant B opent met de ambetante ambient-improvisatie ‘Vraag’ om te vervolgen met ‘Woodstock’, de eerste Jillings-compositie van de plaat, die drijft op een basso continuo en door Skarbø van een subtiel evoluerend ritme voorzien wordt. Ook het afsluitende banjoduet ‘Sketch’ is van Jillings’ hand. Het artwork – dit keer van Ante Timmermans, in een zeefdruk door Smeraldina-Rima – is naar goede gewoonte ook weer bijzonder prettig om zien, voelen en ruiken. Iemand overigens nog zin om een supermarkt in brand te gaan steken?
