Het drietal speelt al enige tijd in verschillende gedaanten in Bristol, maar met hun gelijknamige eerste album neemt de band eindelijk stelling. De titelloze plaat gaat net zo goed om de individuele stukken als om de richting waar het album naar gebaart. Zo laat ‘Hellenica’ zien wat voor invloeden het trio meeneemt in hun muziek: de spaarzaamheid en vrije ritmen van postpunk, piano-elementen uit de jazz en een verdwaald mengsel van folk en new wave. Denk aan The Fates (van Una Baines), Five Or Six en Crescent. Het trio beslaat een breed veld en bedient elke hoek met een geluid dat zowel speels als beheerst klinkt. ‘Gold bar’ is als een koortsachtige jazzdroom gebouwd op een vreselijk afgezaagde keyboardloop, waar Clerkins stem met de nodige reverb een evenzo dreunende percussie begeleidt. Het volgende ‘Any Of These’ spint in acht minuten dat wat het dichtst bij een ‘lied’ komt en vormt een hoogtepunt op het album: een eenvoudig indierocknummer dat uit elkaar is genomen, en verspreid is over een ondergrond van jazz en, jawel, nog meer reverb. De sleutel in dit alles is een mate van beheersing die voelbaar is in nagenoeg elke track. In hun vrije composities is er een hoop ruimte voor overbodige herhalingen of nodeloos ornamentele instrumentale nummers. Nergens voelt het echter alsof er een teveel te horen valt; zelfs in de afsluiter ‘There Will Be Time’ dient de eenvoud en repetitie een prachtig einddoel. Het doet denken aan het werk van Group Listening op PRAH Recordings: weelde zonder overdaad. Het Tara Clerkin Trio is de zoveelste reden om de oren op Bristol te richten.
