Robert Gerard Pietrusko is niet de eerste creatieve geest die een ruimte omvormt tot een instrument en tot gereedschap voor akoestische geluidsbewerking. Alvin Lucier ging hem al voor met ‘I Am Sitting In A Room’, waarin hij een opname van zijn stem steeds weer in een vertrek laat klinken en elke keer opnieuw opneemt, waardoor de akoestische eigenschappen van die ruimte na verloop van tijd de overhand krijgen en de tekst gaandeweg transformeert tot een onbestemd melodieus ruisen waarin alleen nog de contouren van de spreekstem te onderscheiden zijn. Pietrusko is ook niet de eerste die feedback in een ruimte als basis voor een muziekstuk gebruikt. Ook daarin is Lucier hem voorgegaan met ‘Bird And Person Dyning’. En vijf jaar geleden brachten Sarah Washington en Knut Aufermann, als duo opererend onder de naam Tonic Train, een 3-cd set uit waarop ze opnamen verzameld hadden van muziek die met behulp van feedback gemaakt was. Wat ‘Six Microphones’ als installatie bijzonder maakt, is het feit dat Pietrusko zes microfoons opstelt tegenover twee luidsprekers, waardoor vanzelf feedback ontstaat. Die wordt door elk van de microfoons anders opgevangen en teruggebracht in het systeem. De frequenties, en daarmee de toonhoogten, worden bepaald door lengte, breedte en hoogte van de ruimte -en door de plaats waar de microfoons zich bevinden ten opzichte van wisselende verdichtingen in het patroon van de weerkaatste golven. Die kunnen bovendien nog veranderen wanneer mensen door de ruimte bewegen. Door het volume laag te houden, zorgt Pietrusko ervoor dat het systeem niet overvoerd wordt. Het resultaat heeft hij vastgelegd op de dubbelaar ‘Six Microphones’, muziek die gemaakt is door de omgeving. Ambient music, dus. Letterlijk. Het is muziek van verglijdende golfpatronen, boventonen en interferentie-tonen. Afstandelijk, maar intrigerend.
