S/t

Anguish verenigt MC Will Brooks en gitarist Mike Mare van dälek met Fire!-kernleden Mats Gustafsson en Andreas Werliin en Faust-legende Hans Joachim Irmler. Het bestaan van de supergroep zou eigenlijk niemand mogen verbazen, want dälek en Faust vonden elkaar vijftien jaar geleden al, terwijl ook Gustafsson ook al langer uithangt in oorden tot ver buiten de vrije improvisatie waar bij doorgaans aan gelinkt wordt. Er was de bejubelde combinatie met Zu, onlangs nog het potig erin hakkende The End, en met The Thing bestiert de man natuurlijk een topper op de wip tussen freejazz en ontvlambare rock-‘n-roll. Tel al die dingen bij elkaar op, en je krijgt een cocktail die haast niet anders kan dan de luisteraar in een wurggreep nemen, iets dat nog eens versterkt wordt door de bandnaam, die zich het best laat vertalen als ‘doodsangst’ of ‘kwelling’. Nu, dat valt al bij al nog mee. dälek legde jaren geleden al de lat voor met industrial en noise volgestouwde hiphop, en dit album is al bij al nog verteerbaar. Zo zijn er rustpunten die wel bulken van ideeën en lagen, maar enigszins behapbaar blijven, zoals de titeltrack met die rustig jeremiërende tenorsax; het instrumentale, met schuifelende brushes opgeluisterde ‘Brushes For Leah’; en ‘Healer’s Lament’, dat diep in de ambient verankerd zit. Elders krijg je wel regelmatig een bolwassing door de hysterisch scheurende sax, de militante raps (vooral in ‘Cyclical/Physical’ lijkt Brooks lava te spuwen) en de walmende gitaar- en synthlagen. Zijn ‘Gut Feeling’ en ‘Wümme’ voorbestemd om uit te groeien tot verpletterende live-monsters, dan kan de saxorgie van ‘DEW’ nog dienen als martelmuziek voor gevoeliger oren. Echt verrassen doet Anguish daarmee nog altijd niet, maar wie spontaan een beetje warm wordt bij het horen van deze namen vindt er vast z’n groezelige gading in.

tekst:
Guy Peters
beeld:
Anguish_St
geplaatst:
vr 28 jan 2022

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!