S/t

Anna Homler (°1948) en Gonzo (circus) (°1991) hebben een lange geschiedenis samen. Homler figureerde al op de quasi-legendarische ‘Le Sacré Du Printemps’ cd, die bij Gonzo (circus) 007 uit 1994 (dus nog voor de eerste Mind The Gap) zat. In 2016 interviewden we Homler nog over de heruitgave van haar legendarische ‘Breadwoman’ (1985) door RVNG Intl. Ook het Belgische label Cortizona is op korte tijd een mooie geschiedenis aan het schrijven. Sinds 2017 bracht het door Filip Cortens bestierde label al heruitgaves van gezochte platen van Jean Hoyoux en Köhn, nieuwe uitgaves van oude opnames als Freddie Hubbard en Nasca (Gerry Vergult van Aroma di Amore) en volstrekt vers werk van Frederik Croene. En nu dus ook deze eerste plaat van Luz Azul, een trio met Anna Homler (Breadwoman), Marcos Fernandes (Trummerflora Collective –percussie en elektronica) en Robert Montoya (elektronica). De opnames dateren alweer van 2008, maar klinken op geen enkele manier gedateerd. Homler staat niet alleen bekend om haar bezwerende zanglijnen in een zelfgevonden taal; ze zeult ook altijd een koffervol objecten en speelgoed mee. Op deze plaat gebruikt ze onder andere een draagbare theremin, fluiten, ‘assorted dry and squeaky objects’, postkaarten, kleine stukjes metaal, motoren en een dunschiller. De improvisaties –vijf in totaal- klinken als sjamanistische rituelen vanop een zelfverzonnen planeet. De combinatie van abstracte elektronica en akoestische klanken krijgt song-allures van zodra Homler zingt, al houdt ze haar stemcapriolen soms ook gewoon abstract. Maar eigenlijk barst deze plaat gewoon van mooie en best harmonische klanken.

tekst:
Stijn Buyst
beeld:
Luz_Azul_St
geplaatst:
vr 19 feb 2021

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!