S/t

Het Noorse Alkymist, niet te verwarren met het Canadese black metalgezelschap met dezelfde bandnaam, heeft na de ep ‘Element’ (vier nummers voor een half uur genot) van eerder dit jaar, een langspeler uit. Eindelijk.

Het viertal uit Kopenhagen bestaat nog maar sinds 2016 en slaagt er met deze zes nummers tellende plaat meteen in om ons van hun doom kunnen te overtuigen. Een machtige doordonderende stem, snoeiharde riffs en doomsludge die doet denken aan de beste jaren van Neurosis vormen een deel van de ingrediënten. Want er is meer.

Zo ontpopt ‘Djinn’ zich na een paar minuten tot iets helemaal anders. De stem blijft, maar wordt angstaanjagend en hels. De muziek neemt een wending van doom en sludge naar een soort progrock die zwaar, log, brutaal en groovy klinkt. Bovendien wordt er weelderig gestrooid met gitaarsolo’s, zonder dat we er ons aan ergeren. ‘I Deserve To Rule This World’ is de voortdurend terugkerende frase in het al net zo geniale ‘Mylinge’, opnieuw een nummer dat lonkt naar de tien minuten grens. ‘Paradise’ is een heerlijk melodieus doomnummer dat door de zanglijn, die meteen in het hoofd blijft hangen, Alkymist nog een trede hoger in onze achting doet stijgen.

De vier lijken, na doortochten in bands als Gas Giant, Detest, The Ritual en Düreforsög, echt wel hun draai te hebben gevonden met Alkymist en daar kunnen wij alleen maar tevreden mee zijn.

tekst:
Patrick Bruneel
beeld:
Alkymist_
geplaatst:
wo 12 feb 2020

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!