S/t

Een bas met zeer veel distortion op, die lome funk en disco lijkt te spelen. Trage doomy drums die een donker gevoel uitstralen. En een stem die lijkt op die van Gavin Friday in zijn tijd bij Virgin Prunes. Dat zijn de ingrediënten die Moto Toscana op hun naar zichzelf genoemde debuut hanteren.

Negen nummers bevat het album van dit Duitse trio, die met hun verrassende mix meteen een makkelijk te herkennen geluid weten neer te zetten. De mengeling van doom en (jazz-)funk werkt namelijk wonderwel, zeker met die gothic slepende stem er nog eens bovenop.

Net als Friday kan Andy Versus zijn stem heel wat verschillende kanten laten opgaan, zonder zijn eigenheid te verliezen en zonder dat slepende, ietwat irritant aandoende geluid ook maar een seconde echt gepolijst te laten klinken.

De bas van Michi Wit en de drums van Chrisch Linke werden later in de studio nog wat extra vertraagd. Sludgefunk doomdisco noemt Moto Toscana het zelf, en wie zijn wij om dat tegen te spreken. Opener ‘Sickandtwisted’ zet meteen de trage toon voor een half uurtje heerlijke vernieuwing.

tekst:
Patrick Bruneel
beeld:
MotoToscana_
geplaatst:
ma 13 jan 2020

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!