Een nieuwe van The Skull Defekts, dat is uitkijken naar wat ons nu te wachten zal staan. Openen doet het stel met ‘A Broef History Of Rhythm, Dub, Life And Death’, waarin noise en percussie elkaar naar het leven staan. Een beetje alsof het Zweedse collectief meteen wat mensen wil afschrikken, want het openingsnummer is een beetje een buitenbeentje op het album.
‘Clean Mind’ is namelijk heel wat luistervriendelijker, met een machtige bas- en verslavende zanglijn. Ook ‘The Dance’ en het langere ‘Slow Storm’ zijn nummers die het beste van de late The Skull Defekts naar boven halen. Iets minder met de percussie vol in overdrive, en als we ons wat informeren blijkt al een beetje waarom.
Bezielers Daniel Higgs en Jean-Louis Huhta verlieten voor de opnames het oorspronkelijke kwintet. Joachim Nordwall besloot daarop de band op te doeken, echter niet alvorens de losse eindjes nog werden opgenomen. Daarvoor engageerden ze Mariam Wallentin als vierde lid, die ademruimte bood, en ook vocaal enige inbreng heeft.
Het zelfgetitelde album, na tal van uitstekende platen sinds 2005, is dus meteen de zwanenzang van het collectief. Eentje waarop Wallentin soms klinkt als een jonge Jarboe, zoals in ‘Powdered Faces’. ‘The Beauty Of Creation And Destruction (Or Death To The Skull Defekts)’ sluit deze heerlijke, jammer genoeg, allerlaatste trip helemaal af.
We begrijpen dat met de leegloop van de band er besloten wordt om er mee op te houden. Dat doen de overgebleven Zweden echter in volle grandeur met misschien wel één van hun beste, en zeker meest toegankelijke, in hun hele oeuvre. Klasse.