Het pad van een recesent is bezaaid met slechte, middelmatige en in het beste geval goede platen. In dat laatste geval is het dan nog het best als die onverwacht in het stapeltje te bespreken materiaal opduiken. En dat was het geval met dit debuutalbum van een bende ongeregeld uit Como, Italië. His Electro Blue Voice bracht op een bescheiden manier al een aantal eps uit. Voor hun debuutalbum komen ze binnen via de grote poort van het legendarische Sub Pop label. Het eerste wat wij van de band hoorden stond op Sub Pop 1000, het gelimiteerde (nou ja, 5000 stuks) album dat verscheen naar aanleiding van Record Store Day. Grote, bekende labels creëren grote verwachtingen. En of His Electro Blue Voice daaraan voldoet. Hun mix van psychedelica, wave, postpunk en noise grijpt ons vast vanaf opener Death Climb met die crashende cymbalen in het begin. In Spit Dirt zitten haast twee nummers verborgen. Nummers die worden verbonden via een voortjakkerende baslijn. Het eerste deel is Killing Joke-achtige stomper, het twee deel lijkt dan weer meer beïnvloed door krautrock. Dan volgt het noisy, vooruitgeschoven nummer Sea Bug in een dubbelrol met Tumor. Even kort en krachtig. Sterke nummers daar niet van, maar wij hebben nog meer met de uitgesponnen tracks The Path (met die heerlijke spacey break) en Born Tired, onze favoriete nummer van de plaat dankzij de schreeuwende vocalen. Jammer dat het album een beetje eindigt op een valse noot met het rare einde van Red Earth. Maar ‘Ruthless Sperm’ is niettemin een klasseplaat.
