Rosarium

Het is weer herfst, dus een en al vergankelijkheid wat de klok slaat. De schoonheid van verval waait je als prachtig gekleurde dode bladeren in het gezicht en de verkoelende wind blaast je van je fiets af. Daar hoort een soundtrack bij die de treurnis nog een beetje esthetiseert en romantiseert. Tonefloat brengt ons dit jaar daarvoor Still Light, een wisselend, internationaal gezelschap rond singer-songwriter Kirill Nikolai. Hun tweede plaat ‘Rosarium’ weegt zwaar. Het is een door en door sombere verzameling trage songs in de traditie van Low, Smog en Red House Painters, vol zware cello- en orgelpartijen en zachte fluisterzang. De band neemt de tijd; slechts zeven nummers passeren in 47 minuten. Helaas heeft met name frontman Nikolai net te weinig persoonlijkheid om de lange duur van de nummers te rechtvaardigen. Zijn stem is te pathetisch en toch nietszeggend, en zo grijpt de plaat vrijwel nergens naar de strot. Eigenlijk gebeurt dat alleen aan het einde van ‘The Cross Of Snow’, wanneer gastzangeres Carol Anne McGowan opduikt voor een kippenvel opwekkende partij. Nikolai is een uitstekende producer, maar zijn liedjes missen een hart en een persoonlijkheid die je de muziek in sleuren. Zonder dat houden we de regen helaas niet tegen.

tekst:
Benjamin van Vliet
beeld:
StillLight_Rosarium
geplaatst:
ma 5 jan 2015

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!