Rooms/Ruins

Flying Horseman Nummer Zes. Laat je niks wijsmaken: het zelf uitgebrachte ‘Echoes’ ging het Conspiracyrecords-debuut ‘Wild Eyes’ vooraf.

‘Rooms/Ruins’ ontstond tijdens een residentie van zeven weken bij het Antwerpse kunstencentrum DeSingel. Frontman Bert Dockx laat geen gelegenheid ongebruikt om de lof te zingen van zijn bandleden, en voor de zesde keer op rij heeft hij daarin groot gelijk. Spijtige mededeling: bandlid Milan Warmoeskerken (elektronica, gitaar, tweede bas) speelde bij de opnames nog mee, maar verliet kort daarna de band om zich op zijn eigen projecten te concentreren. Dat is een verlies, want Warmoeskerken heeft met zijn synths een straffe stempel op ‘Rooms/Ruins’ gedrukt.

Zo start ‘Deep Earth’ als vintage FlyHo -die ineenstrengelende gitaartjes! dat treiterig orgeltje dat twijfelt tussen kermis en horrorsoundtrack!- om halverwege over te schakelen op een motorik beat-cum-acid-baslijn van Warmoeskerken. Treedt ook eindelijk op de voorgrond: bassist Mattias Cré, die met zijn badass baslijn op de slomofunktrack ‘Fever Room’ Flying Horseman gevaarlijker dan ooit doet klinken. Ook ‘Stars’ drijft grotendeels op heerlijke baslijnen van Cré, die eerst een ontspannen sfeertje scheppen waarover Warmoeskerken een kosmisch synthlijntje neerlegt, om vervolgens drie versnellingen hoger te schakelen en Dockx’ geschifte gitaarsolo’s (bij gebrek aan een beter woord) aan te vuren.

Dockx zelf verlegt vooral zijn vocale grenzen. Zo zong hij nooit kwetsbaarder dan op ‘Reverie’ -onwillekeurig moesten we aan Mark Hollis van Talk Talk denken. Ook Talk Talk-achtig: ‘Soldier’ maar dan vooral vanwege de fantastische opbouw, met dat swingende slidegitaartje van Marta Maieu, die sexy maar krautprecieze beat van Alberto Bravo en Dockx die naar de maan huilt: “Just tell me now”.

‘Bee Season’ is dan weer een luisterspelletje waarbij Dockx een bijna filosofische tekst declameert, terwijl band op de achtergrond een amusant muziekdoosje evoceert. ‘Private Isle’ start met een laidback IDM synth, waarover Dockx zijn beste Mark Knopfler slide neerlegt, maar naargelang Cré’s baslijn overneemt, wordt de sfeer dansbaar. We hopen op een uitzinnige dansvloer bij komende concerten.

tekst:
Stijn Buyst
geplaatst:
di 7 jan 2020

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!