De voorbije jaren is Prefuse 73 door Flying Lotus onttroond als keizer van het inventieve knip- en plakwerk. En het ziet er niet naar uit dat dit alter ego van Guillermo Scott Herren de scepter snel opnieuw zal overnemen. Daarvoor springt zijn nieuwe album ‘Rivington Não Rio’ er te weinig uit. ‘Applauded Assumptions’ begint veelbelovend, met euforische synths, rommelende basloopjes en stoeierige ritmes. Maar al snel schakelt Scott Herren alle opwinding uit. ‘Quiet One’ met zang van Rob Crow (Pinback) werkt enkel op zondagochtend bij de brunch. Verder tellen we vooral veel weinig zeggende nummers als ‘Mojav Mating Call’ of ‘Infrared’. Iets spannender zijn de verknipte violen in ‘Through A Lit and Darkened Path Pts. 1 & 2’, of ‘140 Jabs Interlude’, met een begeesterende rap van Busdriver. Maar die twee nummers niet te na gesproken, klinkt ‘Rivington Não Rio’ alsof Guillermo Scott Herren ’s ochtends op een koraaleiland rustig wat nummertjes heeft gecomponeerd met een briesje in de haren en een cocktailrietje tussen de lippen. Het is allemaal te vrijblijvend, zeker in vergelijking met zijn vroegere, hyperkinetische geluidsgeweld. De Amerikaan zou later dit jaar nog nieuw werk uitbrengen. Benieuwd of hij tegen dan de vorm van weleer wel opnieuw te pakken heeft.