Rewire 2019: Dé Gonzo (circus) gids

Uit alle namen die de redactie wisten te bereiken, plukten wij, na een flinke teug zuurstof, de zes namen die Rewire 2019 het meest typeren.

Het is steeds naar adem happen wanneer bij Rewire een nieuw lijstje namen wordt gedropt. Uit alle namen die de redactie wisten te bereiken, plukten wij, na een flinke teug zuurstof, de zes namen die Rewire 2019 het meest typeren.

 

SOSENA GEBRE EYESUS

Eind vorig jaar verscheen op het Little Axe label een collectie van zes ontroerende stukjes Ethiopische volksmuziek, schijnbaar aan een krakkemikkige tape onttrokken. Sosena Gebre Eyesus begeleidt zichzelf op een begena, een traditionele harp die een belangrijke rol speelt in de muziek van de Ethiopisch-Orthodoxe Tewahedo kerk. Deze rijke traditie dateert uit de vroege jaren 500 en ontwikkelde zich vrij geïsoleerd vanuit de vroegste christelijke rituelen. Buiten een uiterst spaarzame promotekst is er weinig bekend over Sosena, maar haar wonderlijke stem en harpspel zijn voldoende om ons razendnieuwsgierig te maken naar de performance. De tijd staat stil wanneer ze met een fluisterstem haar devote hymnes prevelt over repetitieve tokkels die een volstrekt eigen ritme lijken te volgen. Het is muziek die volstrekt geen band lijkt te hebben met de wereld die we kennen.

MOHAMMAD REZA MORTAZAVI

Een meesterlijke percussionist die in zijn thuisland Iran wordt beschouwd als een dissident, puur omwille van zijn creatieve innovaties op traditionele Perzische volksinstrumenten. Dit wonderkind was op zijn negende reeds volleerd. Hij bedacht meer dan dertig nieuwe trommeltechnieken op de tombak en de daf, lang niet naar de zin van zijn leermeesters die de traditie hoog in het vaandel houden. De technische virtuoos verkent nieuwe ritmes en zoekt naar verborgen harmonieën en boventonen. Tegenwoordig verblijft hij in Berlijn, en zijn experimenteerzucht brengt hem van statige concertzalen tot hippe clubs en festivals. Hij werkt even moeiteloos samen met choreografen en theatermakers, als met de Deutsche Kammerphilharmonie Bremen of een elektronicus als Burnt Friedman. Een wonderlijk en eigenzinnig talent.

JESSICA SLIGTER

De Noors-Nederlandse Sligter bracht eerder al twee platen uit als licht experimentele singer-songwriter, maar voor ‘Polycrisis:yes!’ uit 2018 haalt ze de mosterd bij Scott Walker, Diamanda Galás en Kurt Weill. Het resultaat is een eigenzinnige mix van drones, Sligters onmiskenbare zangstem en een flinke scheut Eurozonepolitiek. Fragmenten uit speeches van Jean Claude Junker dragen bij tot een grimmige analyse van de huidige tijdsgeest. Opbeurende kost is het niet, en met zo’n concept had het in de uitwerking flink mis kunnen lopen. Het is Sligters grote verdienste dat ze een gelaagd en verteerbaar werkstuk uit complexe thema’s fabriceert, mede dankzij een sardonische knipoog af en toe. De livereviews voor haar albumperformances doen bovendien het beste vermoeden: met Sligter als performer die vrij improviseert rond haar plaatwerk, en zich tussendoor profileert als rasperformer die haar publiek moeiteloos op haar hand krijgt.

FLOHIO

Rijzende ster in de Londense grimescene. De 26-jarige Brits-Nigeriaanse Flohio (Funmi Ohiosumah) trekt alle aandacht met haar vurige, snelle raps en de gemene hybride van industriële techno, brutale grime en traditionele hiphop. Haar teksten staan bol van intelligente, poëtische, eerlijke, emotionele waarheden. Puur en krachtig. Als 8-jarige verhuisde zij samen met haar familie van Nigeria naar Zuid-Londen (Bermondsey). Geïnspireerd door Eve, Lil Wayne en Childish Gambino begon zij als jonge tiener met rappen in het plaatselijk jeugdhuis. Haar geluid werd brutaler toen zij in 2016 werd opgemerkt door de Londense producers God Colony. BBC noemt Flohio een van de ‘beloftes voor 2019’. Intussen huppelt zij de toekomst van Britse rap in en tekent nieuwe lijnen uit. In haar kielzog, UK’s meest vernieuwende undergroundcultuur.

REFREE

De Catalaan Raül Refree wordt, sinds hun samenwerking in 2016, de afgelopen maanden steeds in een adem genoemd met rijzende ster Rosalía. Beide staan erom bekend de oude flamencotradities op te schudden en opnieuw vorm te geven. Terwijl Rosalía met haar afstudeerproject de hitparade verovert, timmert Refree gewoon verder aan zijn eigen solocarrière die zich meer op de zijlijnen van de underground afspeelt. Op het in 2018 verschenen ‘La Otra Mitad’ speelt Refree meer dan ooit met tape-loops, gevonden geluiden, stemmen, vocalen en klanken die niet de intentie hadden samen een song te vormen. Refree combineert experiment met traditie en lijkt nu, op 41-jarige leeftijd en na zes solo-albums, een heel uniek, eigen geluid gevonden te hebben. Te absorberen.

SINJIN HAWKE & ZORA JONES

Ze zijn zeldzaam: elektronicamuzikanten die ook een immense liveshow brengen. Denk Amnesia Scanner, of Giant Swan (ook op Rewire te zien). En deze Sinjin Hawke en Zora Jones. Het duo speelt enorm graag met digitale kunst en houdt voet aan de grond in de footworkscene. Hun laatste album ‘Vicious Circle’ verscheen in augustus 2018 bij Planet Mu. Al meer dan tien jaar bricoleren ze met footwork, grime en bass aan een geluid dat op Bandcamp omschreven wordt als trap dubstep en bassmuzak. Na samenwerkingen met Jlin, DJ Rashad en zelfs popgiganten als Kanye West en Frank Ocean is het absoluut tijd om dit duo te ontdekken. Zet je schrap, want het is veelbelovend uitputtend.

Alle informatie en tickets op www.rewirefestival.nl

Tekst: Dimitri Vossen en Katrien Schuermans

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!