REVIEW: Melvins, zondag 30/11, De Kreun, Kortrijk

Sightings hadden een bodempje gelegd, en dat was nodig. Het publiek dat in de namiddag druppelsgewijs de zaal binnenkwam, zag de avond naderen en de zaal liep goed vol voor de hoogmis die het concert van Melvins zou worden. Het was heel duidelijk: Liars mogen programmeren wat ze willen, het publiek komt voor King Buzzo en zijn kompanen en voor niemand anders. De helft van de aanwezigen was pas aangekomen, en hadden er net als de overige aanwezigen, veel zin in. Nauwelijks volk in het café of het met dranghekkens omsloten rokerspaviljoen buiten. Iedereen stond paraat, niet goed wetend wat Melvins deze keer uit de mouwen zouden schudden. Een orkaan dus, een storm van anderhalf uur met Buzz Osborne in zijn meest communicatieve doen: hij gunt het publiek nauwelijks een blik, een goedendag of salut is er teveel aan, meestal staat hij met zijn rug naar het publiek en bij de spaarzame zanglijnen houdt hij geregeld de ogen dicht.

1702 photo
Melvins

De band, twee drummers (Dale Crover en Coadey Willis) die synchroon spelen, een bassist (Jared Warren) en gitarist/zanger Buzz komt op wanneer een bombastisch stukje klassiek door de boxen schalt. Buzz gaat aan de feedback en de twee drummers gaan uiterst furieus te keer, in een spiegelbeeld van elkaar. Coadey is linkshandig, Crover rechtshandig, dus het is al een festijn om beide heren, vooraan op het podium geposteerd, aan het werk te zien. Buzz links, Jared rechts (zijn krullebol begint die van Buzz te benaderen) waardoor de focus nog meer op het duo drummers komt te liggen. Lysol van begin tot eind, met een paar bekendere songs er ergens doorheen. En allemaal herwerkt, zodat ze passen binnen de symfonie die wordt neergezet. Geen enkele pauze tussen de tracks, gewoon doordenderen, op een korte drumsolo na als Buzz en Jared even het podium verlaten.

Anderhalf uur, en dan is Buzz weg, plots verdwenen, nog steeds geen enkel contact met het publiek maar opgaand in zijn eigen trance. Of dit nu een groepsconcert was of een drumdemonstratie laten we in het midden. Een overdonderende afsluiter was dit concert wel degelijk. Het publiek mocht joelen wat het wilde, een bisnummer van anderhalf uur zat er niet meer in.

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!