Bevreemdende dreampop van Sleep ∞ Over en Pure X

Donderdagavond. Voor het eerst dit concertseizoen belanden we in de club van de Brusselse Ancienne Belgique. De avond belooft mooi te worden met op de affiche twee Texaanse bands. Pure X en Sleep ∞ Over.

In die volgorde staan ze ook aangekondigd op de affiche. Onze verbazing is dan ook niet gering als we een nog nagenoeg lege club betreden. Op het podium zien we een hoop synths en niet echt de setup die we van het trio Pure X verwachten. Nu goed, nog geen band op het podium te bekennen. Dus werpen we even een blik op de tafel met merchandising. Van Pure X weinig materiaal te zien, op de vinyl en cd-versie van hun album ‘Pleasure’ na. Van Sleep ∞ Over daarentegen des te meer. Vinyl, cassettes, en voor 5 euro kunnen we blijkbaar ook tarotkaarten van de band aanschaffen. Kijk, dat vinden we nu eens coole merch.

Genoeg gelachen want daar betreedt de eerste band al het podium. Onze inschatting was dus juist. Het is niet Pure X maar Sleep ∞ Over. Dat is het geesteskind van Stefanie Franciotti. Hoewel de groep pas goed twee jaar bestaat wisten ze toch al de nodige aandacht naar zich toe te trekken. Dat deden ze onder andere met een 7-inch als ‘Outer Limits’. Hun nieuwe album ‘Forever’ is een goede maand uit op het label Hippos In Tanks. Op dat label verscheen eerder ook werk van Hype Williams, Games en Laurel Halo. Met die namen in het achterhoofd weet je waar je aan toe bent met Sleep ∞ Over. Bevreemdende poppy klanklandschappen gedreven door synths die diep geworteld zijn in de jaren 1980. En dat is dan ook hier het geval. De ijle stem van Franciotti zweeft rond boven de onderkoelde beats die het vijftal ontlokt aan zijn instrumenten. De muziek geeft ons een behoorlijk nerdy gevoel. Moeilijk te omschrijven maar toch. Dat nerdy gevoel zet zich ook over op de groepsleden. De jongen op synths heeft al een behoorlijk foute trui aan, maar het is vooral de spuuglelijke legging van Franciotti die op modegebied alle aandacht naar zich toe trekt. Ondanks misschien wel de meest onflatteuze broek die we in jaren zagen kan de band onze aandacht behoorlijk vasthouden. Alhoewel, soms glijdt het allemaal iets te kabbelend voorbij. Hoewel de klanken van Sleep ∞ Over dus wel bevreemdend blijven, had iets meer variatie dus wel gemogen.

Hoewel ze dus aangekondigd waren als voorprogramma mag daarna Pure X het podium op. Dat drietal bracht met het behoorlijk hazy dreampopalbum ‘Pleasure’ een plaat uit die zich stilaan in ons muzikale brein verankerde. Bij dit trio gaat het er op podium trouwens iets conventioneler aan toe. De opstelling is simpel. Bas, drum, gitaar. Bassist en drummer zijn trouwens gewoon dezelfde als bij Sleep ∞ Over. Maar het geluid dat dit drietal ontwikkelt is iets minder conventioneel. Zanger Nate Grace zingt vaak ingehouden over het minimale psychedelische klankentapijt dat hij en de twee anderen ontwikkelen. Het resultaat zijn donkere, haast kale songs waarin wij echo’s horen van allerlei dingen uit de jaren 1990. Bands als My Bloody Valentine, mijn metgezel hoorde er op een bepaald moment zelfs echo’s in van een nummer als ‘Forcefield’ van Beck uit diens plaat ‘One Foot In The Grave’. Om maar te zeggen, we hoorden bevreemdende klanken van deze dreampoppers. En dat in een optreden dat ons de volle 45 minuten bleef boeien.

Gezien op 17 november 2011, AB-club, Brussel

 

tekst:
Maarten Timmermans
beeld:
pure-x-01
geplaatst:
zo 20 nov 2011

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!