Returns To Valley Of Rain

Er zijn zo van die bands die al decennia mee gaan en plots een tweede adem vinden. Niet dat ze tussendoor rampzalige platen maakten, neen. Gewoon, altijd meer van hetzelfde en al is het steevast goed gedaan, het blijft niet echt hangen.

Giant Sand is er zo eentje (en The Chills, maar dat is voor straks). De band uit Tucson, Arizona is al bezig sinds 1985 en bandleider Howe Gelb heeft doorheen de jaren ook nog eens een behoorlijk solopalmares op zijn naam geschreven.

Zonder er veel erg in te hebben dat Giant Sand eigenlijk nooit is gestopt, krijg je plots ‘Returns To Valley Of Rain’ in je handen. Klinkt als een klok. Als een plaat van een stel jonge veulens. Na een beetje informatie te hebben ingewonnen, is dat ook behoorlijk evident.

Het is namelijk absoluut geen nieuwe plaat, maar een nieuwe versie van het schitterende debuut ‘Valley Of Rain’, dat in 1985 uitkwam maar al in 1983 werd opgenomen. Lo-fi, ruw en gewoon bij gebrek aan kennis over hun apparatuur klonk de plaat, al had ze heel wat succes, nooit naar de zin van Gelb.

Die heeft ondertussen, terwijl Giant Sand tijdelijk of definitief te ruste werd gelegd, voldoende ervaring opgedaan om het album te laten klinken zoals het oorspronkelijk was bedoeld.

Naar Gelbs mening dan uiteraard, en met de versterkers die hij zich toentertijd niet kon permitteren. Is deze versie beter of slechter? Geen idee. Beiden zijn gewoon heel sterk. Punt.

De vorige van The Chills, ‘Silver Bullets’, was al een meer dan leuke plaat. Bandleider Martin Phillipps heeft duidelijk een tweede adem gevonden, waardoor er nu al een net zo mooie opvolger is voor die plaat uit 2015.

Tien strakke, naar perfectie neigende indiepopnummers waarbij we er niet in slagen ook maar een negatief woord te verzinnen. De Nieuw-Zeelanders van The Chills horen eigenlijk net zo beroemd te zijn als The Go-Betweens en R.E.M..

Ze vatten net zo goed het gewone leven, dat van vijftigers zoals zij en wij, en maken er bloedmooie liedjes over. Ze willen concurreren met Carole Kings ‘Tapestry’ zeggen ze zelf, en ze hebben gewonnen.

tekst:
Patrick Bruneel
geplaatst:
ma 13 jan 2020

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!