Requiem

De mythevorming rond het Zweedse zootje ongeregeld blijft zelfs op dit derde, dubbele, album overeind. Het gezelschap claimde bij het begin afkomstig te zijn uit een klein dorpje in het Noorden van Zweden. Naar de echte identiteit van de leden van de band blijft het ondertussen ook gissen. Op voorgangers ‘€˜World Music’ en ‘€˜Commune’ spreidde het gezelschap haar voorliefde voor kosmische Afrobeat en mystieke psychedelica tentoon. Op deze dubbelaar injecteren ze dat met meer dan één scheut bucolische Scandinavische psychfolk. Het lijkt erop dat de leden van Goat terugblikken naar hun eigen jeugd. De onbezorgde kinderjaren in het Zweden van de jaren 1970 en 1980 van de vorige eeuw.
Luister maar eens naar het haast ingetogen ‘€˜I Sing In Silence’ of het lieflijke €˜’Psychedelic Lover’. Dat nummer begint trouwens met een heerlijke oproep van een minaret in het Midden-Oosten. Toeval zal het allemaal niet zijn. Nog meer herinneringen lijken er door te sijpelen in de opening van ‘Trouble In The Streets’€™. Horen wij daar nu een verwijzing naar ‘€˜Graceland’€™ van Paul Simon? Een dubbelalbum betekent ook lang uitgerokken nummers. De zeven minuten grens wordt dan ook regelmatig overschreden. Eén van die nummers is ‘€˜Goatfuzz’€™. Daarop klinken ze nog het meest vintage Goat. Wat daarna volgt, is het afscheid van Goat in zijn huidige vorm met ‘Goodbye’€™ en het nieuwe paden verkennende ‘€˜Ubuntu’. Wat de toekomst brengt? Alleen de leden van Goat weten het. Ondertussen blijft de mythe overeind.

tekst:
Maarten Timmermans
beeld:
Goat_Requiem
geplaatst:
di 23 okt 2018

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!