Relationships Between Inner & Outer Space

‘Relationships Between Inner & Outer Space’ is een plaat gemaakt in een tijd van tegenslagen. Tim Garratts relatie liep op de klippen, door financiële problemen verloor hij zijn huis en studio, en verhuisde hij noodgedwongen terug naar zijn ouders.

Het is dan misschien ook niet verwonderlijk dat de emoties meer aan het oppervlak liggen dan op zijn eerdere platen. Ik herinner me de vorige Moon Zero-albums als een beetje troebele aangelegenheden. Zowel in geluid –veel gelaagde drones en ruis, een maelstrom van geluiden– als qua sfeer: onbestemd, melodisch te weinig uitgesproken om er echt een gevoel aan te hangen. ‘Relationships Between Inner & Outer Space’ opent emotioneel op een andere toon: warmer, lichter, zelfs een beetje romantisch. Leunend op een bastoon die half voelbaar, half hoorbaar is, stuurt Garratt zijn stroom van drones en verhaspelde geluiden door de ruimte, op zoek naar houvast. Die vindt hij uiteindelijk in een galmende passage die klinkt alsof hij is opgenomen in een kathedraal, hoog boven het orgel. Helder is het geluid nog steeds niet –verre van zelfs– maar de troebele mist is dromeriger dan voorheen. In het derde nummer laat Garratt zich van een nieuwe kant zien wanneer een herhalend motief van synth-pulsen zich door een minimale ondergrond van ruistonen weeft. Het is veel ingetogener, het rustpunt van de plaat, maar ontaardt uiteindelijk toch ook in een storm van geluid. Blijkbaar kan hij het niet laten.

Ergens tussen de dementia van Indignant Senility en de hoop van Petrels.

tekst:
Maarten Schermer
beeld:
Moon_Zero_Relationships_Betw
geplaatst:
ma 30 dec 2019

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!