Regolelettroniche

Het is ons al langer bekend dat het hoofd van Maurizio Bianchi permanent door een sterrennevel omcirkeld wordt. De man maakt dan ook niet zomaar muziek, maar omschrijft zijn kunst als systematic sonorous assemblage for electronic instruments, axiomatic waves and essential reverberations. Samen met zijn minder bekende landgenote Emanuela De Angelis (drones en echo’s), gaat de beruchte Italiaanse componist op zoek naar aardse principes en kosmische normen. Loops en drones vormen het hoofdbestanddeel van de composities, en MB maakt sommige overgangen opzettelijk ruw, waardoor je de indruk krijgt dat je naar een haperende plaat (of de professionelere variant: een locked groove) luistert. Een paar jaar geleden nam hij op vergelijkbare wijze de soundtrack van ‘A Clockwork Orange’ onder handen, maar deze cd is lichter verteerbaar. In tegenstelling tot de industriële MB doodsdreunen uit zijn beginperiode, wordt tegenwoordig met aangenamere en warmere klanken gewerkt die, mede door de lange duur van het middenstuk, een bijzonder hypnotiserend effect hebben. Dit is muziek om je volledig aan te onderwerpen (probeer het niet te visualiseren, maar (pv) vindt de recente output van MB ideale badmuziek), of om je volledig van af te keren. Een gulden middenweg is geen optie.

tekst:
Gonzo (circus)
geplaatst:
ma 5 jan 2015

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!