Zes hemeltergend lange nummers staan er op ‘Reflections Of A Floating World’, het vierde album alweer van het trio Elder. De drie uit Boston deden dat in het verleden wel meer, zo van die lange traag opbouwende nummers in elkaar zetten. We herinneren ons ‘Dead Rots Stirring’ nog redelijk, hun tweede plaat, waar doom, sludge en stoner hand in hand gingen. Inmiddels lijkt de band van het rechte pad te zijn afgeweken, al was het toen evenmin allemaal rozengeur en maneschijn. Bij de beukende nummers knikten we tevreden, van zodra het tempo omlaag ging, verveelden we ons te pletter. Met de nummers op dit nieuwe album vervelen we ons niet alleen stierlijk, we krijgen er hoofdpijn en kromme tenen van. Waarom dan wel? Ligt het niet aan het veel te warme weer? De klimaatopwarming? Trump? IS? Neen, het ligt aan de combinatie van postrock, postmetal en progrock, castraatzanger incluis. En als er een genre is waar we een gloeiende hekel aan hebben, dan is het dit wel. Een martelgang is het, om deze plaat uit te zitten. Ze verstoppen hun adoratie voor Yes niet, en nodigen Mike Risberg en Michael Samos als gasten uit, die beiden ook al uit de progrockscene komen. Neen. Het ligt aan Elder.