
Zes hemeltergend lange nummers staan er op ‘Reflections Of A Floating World’, het vierde album alweer van het trio Elder. De drie uit Boston deden dat in het verleden wel meer, zo van die lange traag opbouwende nummers in elkaar zetten. We herinneren ons ‘Dead Rots Stirring’ nog redelijk, hun tweede plaat, waar doom, sludge en stoner hand in hand gingen. Inmiddels lijkt de band van het rechte pad te zijn afgeweken, al was het toen evenmin allemaal rozengeur en maneschijn. Bij de beukende nummers knikten we tevreden, van zodra het tempo omlaag ging, verveelden we ons te pletter. Met de nummers op dit nieuwe album vervelen we ons niet alleen stierlijk, we krijgen er hoofdpijn en kromme tenen van. Waarom dan wel? Ligt het niet aan het veel te warme weer? De klimaatopwarming? Trump? IS? Neen, het ligt aan de combinatie van postrock, postmetal en progrock, castraatzanger incluis. En als er een genre is waar we een gloeiende hekel aan hebben, dan is het dit wel. Een martelgang is het, om deze plaat uit te zitten. Ze verstoppen hun adoratie voor Yes niet, en nodigen Mike Risberg en Michael Samos als gasten uit, die beiden ook al uit de progrockscene komen. Neen. Het ligt aan Elder.
- Klik om te delen op Facebook (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om te delen met Twitter (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om op LinkedIn te delen (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om te delen op WhatsApp (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om op Tumblr te delen (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om dit te e-mailen naar een vriend (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Meer
- Klik om te delen op Telegram (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om te delen met Reddit (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om op Pinterest te delen (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om te delen op Pocket (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om op Skype te delen (Wordt in een nieuw venster geopend)
Reacties