Red Ear Festival – Rotterdam – 25/02/2011

Waren alle festivals maar zo! Het Red Ear Festival in Rotterdam begon vrijdagavond met een gebraden kalfslende met pompoencrème, knolselderij en truffeljus, met een aangenaam glas rode wijn en beschaafde conversatie. Maar dat mag ook wel, want Red Ear is een festival voor “oren die durven” en daar hoort een aangename maaltijd bij in Las Palmas, een sjiek zalencomplex waarvan een zaal is ingericht met lange houten tafels en dito bankjes. Hier schuiven de gasten aan, om zich tijdens de maaltijd te laten verwennen met Living Room Music van John Cage, gespeeld door studenten van het Haags Conservatorium. Groepje muzikanten gaan van tafel naar tafel met muziekinstrumenten die samengesteld zijn uit houten lepels en metalen koekblikken. De muziek is sterk ritmisch en opmerkelijk genoeg keurig van blad gespeeld. Staat er echt op papier uitgeschreven hoe je een houten lepel tegen een bord aantikt?

Logo Red Ear Festival
Logo Red Ear Festival

Bij wijze van dessert speelt Slagwerk Den Haag een stuk van New Yorkse componist Michael Gordon. In een cirkel staan zes houten instrumenten opgesteld, die bestaan uit houten balken en die ‘Simantra’s’ genoemd worden.

Het merendeel van de gasten gaat wat onwennig rond het podium staan. Je verwacht bij een dergelijke gelegenheid doorwinterde muziekliefhebbers die thuis beschikken over uitpuilende platenkasten. Echter, een snelle blik leert dat het publiek wat bezadigder is, veel mensen die met een zakendinertje hier naar toe gesleept zijn, zo lijkt het. Zodra het stuk begint, zie je her en der blikken verstrakken. ‘Niet mijn ding’, hoor je fluisteren door heren op leeftijd.

En dat is verdomde jammer want Timber blijkt een wervelend stuk – een ritmische spiraal van repeterende geluidsclusters, geslagen in een strak ritme waarin subtiele boventonen langzaam komen bovendrijven.

Dankzij de speakers en de geluidswanden die rondom dit podium staan, is het geluid overal anders. Hier is het schril en dun, daar is het log en zwaar. Zo blijkt Timber een waarachtig stukje ‘ambient’ te zijn. Zelfs de sceptici laten zich overhalen en een daverend applaus volgt.

Wat moeizamer gaat het in Lantaren/Venster. Lantaren/Venster is de gloednieuwe, luxe arty-farty bioscoop waar ook concerten gehouden kunnen worden. Hier vindt het jazz gedeelte van de avond plaats. Als eerste begint Jorrit Dijksma en zijn band, gevolgd door Sol6 van Luc Ex.

Jorrit Dijksma speelt zijn Pillow Circles, stukken die opgedragen zijn aan bewonderde componisten, en die al eerder op North Sea Jazz te horen waren. De band die hij om zich heen heeft verzamelt speelt professioneel en geconcentreerd, zij het wat afstandelijk. Daardoor slaat de vlam niet echt over naar het publiek. Dit is eigenlijk zonde, want de stukken waar de band zich doorheen slaat bevatten grote muzikale rijkdom. Vooral het stuk voor Kate Bush (“wie was er niet ooit verliefd op haar?”) en het stuk voor Fred Frith vallen op. In het eerste stuk speelt  violiste Tanya Kalmanovich prachtig schraperig viool, met een spookachtige sfeer tot gevolg. In het tweede stuk wisselen de gitaristen elkaar af in piep-knor spel, gevolgd door een atmosferische climax.

Meer energie is er bij Sol6, de band die Ex-bassist Luc vormde met de Britse pianist Venyan Weston. De ‘hybride kamermuziek’ bevat de nodige wilde improvisatie waarbij saxofonist Ingrid Laubrock schittert in minstens een fraaie solo.  Ook Weston pingelt er op de vleugel uitermate sfeervol op los en bovendien zingt hij ook nog een stuk van Satie. En beetje kunst met een K is het allemaal wel. Toch is er een zwak punt, en dat is het spel van bassist Luc zelf. Hoewel hij er lustig op los hamert en timmert leek het bij vlagen alsof hij in zijn spel de finesse miste die de hem omringende muzikanten wel hadden. Zijn op punk geënte benadering werkt niet op momenten dat subtiliteit gewenst was. Desalniettemin wist hij op de juiste momenten wel de muziek naar een climax te dwingen, zodat hoogtepunten bij Sol6 ook echte hoogtepunten zijn.

tekst:
Peter Vianen
beeld:
Logo-Red-Ear-Festival
geplaatst:
vr 25 feb 2011

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!