Mulllr doet even denken aan een Duitse naam, maar het is toch echt de Japanse Ryuta Mizkami die achter de knoppen zit. Of misschien stuitert-ie daar wel, want zo klinkt het alle kanten opschietende, geflipte knip- en plakwerk zonder meer. Op eerdere albums was het vooral ambient wat de klok sloeg, ditmaal staan de beat en het pure geluid centraal. Het is niet echt noise te noemen, daarvoor zit er teveel structuur in de maar liefst 21 nummers, en is de sfeer toch te lieflijk. Zwaar neurotisch en jachtig is het allemaal wel, even goed ademhalen is er niet bij. Maar de mooiste elektronische geluiden vliegen af en toe langs, goed opletten dus.
Of de vader, moeder en zussen van Henri de Saussure erg blij zijn met de muziek van Lärmheim valt te betwijfelen, maar ze krijgen in ieder geval zijn dankbaarheid toegezwaaid op de hoes. En een cd met een enorme bak teringherrie, iets heel anders dan de Zwitser in zijn jeugdjaren heeft geleerd bij zijn drumlessen, tablastudie en jazzopleiding. Maar de familieleden hadden iets kunnen voorvoelen, want daarna ontdekte Henri computermuziek. Toch is niet alles voor niets geweest, sommige tracks bouwt Lärmheim met veel raffinement op en vervolgens verder uit, en hier en daar is de liefde voor percussie op intrigerende wijze terug te horen.