Delicate Steve wordt geleid door gitarist Steve Marion. De man heeft ongetwijfeld een bataljon aan vreemde kronkels in zijn hersenen rondstruinen, want eigenlijk is er heel weinig conventioneel aan deze band. Marion woont samen met zijn bandleden in de bossen van Warwick, New York al zijn ze afkomstig van New Jersey. De bossen hebben zo hun charmes, maar Marion loopt net zo graag rond in Brooklyn. En het is daar dat Delicate Steve werd opgepikt, in het voorprogramma van Yeasayer. Dat is niet onmiddellijk een band die bij ons veel brokken maakt, maar dit terzijde. Marion is slimmer dan we dachten, want samen met zijn band speelt hij instrumentale muziek, en dit zonder ook maar enig raakpunt met postrock. Twaalf stukken staan er op dit debuut, waarvan twee dan nog maar amper een halve minuut duren. Om maar te zeggen dat Delicate Steve niet echt hitjes met melodietjes uit de instrumenten perst. Wel horen we kronkelige, tegendraadse, ingetogen instrumentale deuntjes waarvan de mannetjes in ons hoofd aan het dansen slaan terwijl we zelf in onze luie zetel blijven zitten. De drums zijn weinig prominent, de gitaarlijnen zijn soms makkelijk te volgen, en dan weer helemaal niet. Elk stukje nodigt uit tot een danspasje, om dan vakkundig de benen van de danser onderuit te schoppen met een dwars stukje bewuste moeilijkdoenerij. En laat ons dit nu net wel heel erg appreciëren. Marion kweelt wel eens een o, een a en een lalala en meer hebben we niet nodig. We verzinnen er zelf wel een universum en een gevoel bij. En dat is makkelijk, want dit is een intrigerende plaat die ons nog meermaals zal weten te verrassen. Nu op zoek naar de single Butterfly, voorbode van dit album, voor de b-kant, een cover van Fleetwood Macs Albatross.