Waarde collega SB, u hebt me in het verleden er wel eens van beschuldigd visionair te zijn. Wel right back at ya: u hebt van mij helemaal niks te leren. U bent namelijk zelf een groot visionair: het was immers uw idee om Brecht Vandenbroucke te vragen voor een interview in Gonzo (circus) #100. En wat maakte die jonge stripkunstenaar indruk toen. Niet alleen met zijn fantastische illustratiewerk maar ook met zijn haast autistische werklust. Tekenen, dat was zowat zijn hele leven, bekende hij, van s morgens vroeg tot s avonds laat. Een soort van dwangarbeider van de tekentafel. Slechts enkele insiders hadden ten tijde van dat interview al van Brecht gehoord, al was hij toen al opgepikt door de Britse hipsters van No Brow, die zijn zeefdrukken bij een geïnteresseerd internationaal publiek onder de aandacht brachten.
Maar dat Brecht toen al met het idee van een stripboek speelde, was al snel duidelijk. Schuchter duwde hij mij een eigenbeheeruitgave in handen. White Cube stond er op de groene kaft. Een paar jaar later is de titel duidelijk een blijver gebleken. Alleen is het gekopieerde boekje nu een bijzonder mooi uitgegeven hardcover in kleur, waardoor Vandenbrouckes flamboyante kleurgebruik extra eruit springt.
Inhoudelijk moet je niet gaan zoeken naar een verhaallijn, want die is er niet. Hoofdpersonages zijn een kale tweeling die zich als een soort van grote kinderen door het boek begeven. White Cube is samengesteld uit associatieve gags (bij gebrek aan een betere omschrijving) waarin (moderne) kunst en kunstbeleving centraal staan. De tweeling gedraagt zich soms baldadig, soms naïef, soms ronduit gemeen. Hun kinderlijk onbevangen manier van omgaan met bepaalde conventies mist zijn doel niet. Het is alvast één wijze om het té grote sérieux van de kunstwereld te ondermijnen.
Tekentechnisch heeft Vandenbroucke van in het begin van zijn carrière zeer duidelijk een eigen smoel. Grote felle kleurvlakken en bepaalde signature personages maken zijn werk uit duizenden herkenbaar. Net zoals die andere Brecht, Evens dan, kiest Brecht Vandenbroucke er af en toe voor één tekening uit te smeren over een dubbele pagina. En alsof zijn gewone werk nog niet genoeg indruk maakt, doen deze paginas er nog een schepje visuele krachtpatserij bovenop.
Tussen strip en illustratie zit Brecht Vandenbroucke al zijn hele leven. Dat hij er niet tussen wil kiezen maakt hij zeer duidelijk op de laatste pagina van White Cube, waar de tweelingbroers niet kunnen kiezen tussen twee deuren. Boven de ene staat Art, boven de andere: Comix. De broers kiezen voor de tussenweg. Recht door de muur
.