In 1997 verbaasde Tony Wakeford (Sol Invictus) vriend en vijand door plots zijn doopvoornaam Anthony Charles te hergebruiken, en zich vanuit Frankrijk als lOrchestre Noir op het neoklassieke genre te storten. Uit deze periode onthouden we vooral Eleven een Faustiaanse meditatie over oorlog en vrede. Thans verwijst de subtiele naamsverandering naar de relocatie (Londen), en primeert traditionele kamermuziek met subtiele jazzinvloeden boven de sfeervolle wandeling langs loopgraven en oorlogskerkhoven. Natuurlijk blijft het overduidelijk met wie we te maken hebben: onder het klassieke instrumentarium (piano, fluit, hobo, melodica, viool enzovoort) sluimeren experimentele elektronische onderlagen, en enkele medestrijders uit Sol Invictus leveren karakteristieke gastklanken. Na al die jaren is de beperkte stem van Wakeford nog steeds te nemen of te laten, al verzacht hij de pijn met vrouwelijke gaststemmen. Wij zijn natuurlijk contractueel verplicht om Circus Circus als hoogtepunt van deze sfeervolle cd uit te kiezen, maar ook muzikaal zijn we van deze compositie onder de indruk: als was het maar omdat het gesamplede dierlijke gegrom bij ons prettige herinneringen oproept aan leeuwentemmers die door hun eigen dieren verscheurd worden.