Nog maar een paar maanden geleden maakten we kennis met de band Modern Studies, die met hun debuut ‘Swell To Great’ een onvatbare plaat maakten vol wondermooie liedjes. De stem van Emily Scott was daarbij de prominente aandachtstrekker. De duetten of nummers die alleen door tweede kernlid Rob St. John werden gezongen, vonden we toen net iets minder. Daar mogen we nu op terug komen, want zijn zang is er behoorlijk op vooruit gegaan. Ook wat betreft de nummers zelf ziet Modern Studies het deze keer nog een heel stuk grootser. Waar op het debuut minutieus in elkaar gepuzzelde glamoureuze pop alom tegenwoordig is, komt nu een behoorlijk peloton gasten het geluid weidser en voller maken. Daaronder veel familieleden, vaders, zonen, dochters die viool, viola, cello, trombone en koor toevoegen. Dat bovenop het al indrukwekkende instrumentarium waarin onder meer harmonium, mellotron, loops, orgels, piano naast contrabas, basgitaar en drums voor een onwerelds geluid mogen zorgen. De koortjes schurken soms aan tegen soul en funk, of gospel zelfs, maar dat doet de muziek meestal niet. Die zit dichter bij ongrijpbare folk (op hun debuut coverden ze Shirley Collins), en soms neigt het naar de gestroomlijnde zwoele pop van bijvoorbeeld Sade zonder zo gelikt en platgeproduceerd te zijn. Modern Studies is als een alternatieve versie van met koortjes overladen Motown-bandjes. Met veel zorg wordt elke klank ingepast tot er een sfeervol, volgeladen geheel ontstaat dat slechts traag zijn geheimen prijsgeeft. Zo hoort reguliere popmuziek te klinken.