Hoewel niemand zijn voorliefde voor en verdiensten aan de (dub)reggae zal betwisten, is er ook altijd een andere kant geweest aan Adrian Sherwood. Een kant van noise, productiewaanzin en bizarre composities. In de vroege On-U Sound-catalogus was het eerste en enige album van The Missing Brazilians misschien wel de raarste. Met reggae had het weinig meer van doen; waar Sherwood met African Head Charge op ‘Off The Beaten Track’ vrij letterlijk had gedaan wat de titel beloofde, ging hij met ‘Warzone’ nog een paar stappen verder het oerwoud in. Dubby ritmes met een wankele logica – Sun Araw kan er nog een puntje aan zuigen –, vervormde bassen, bizarre effecten en desk trickery, maar zonder te verdwalen in noise-stormen. Veel percussie, rondvliegende orgelpartijen, Japansige melodietjes, en boven alles volkomen eigenzinnige keuzes in compositie en productie. De persrelease refereert aan de paranoia van de Koude Oorlog (de plaat is oorspronkelijk uit 1984), maar slaat daarmee wat mij betreft de bal mis. Er is niets verbetens of doemerigs aan; de muziek loopt over van vrijheid en mogelijkheden. Volkomen unieke plaat, met gastrollen voor Annie Anxiety en Shara Nelson achter de microfoon. ‘Science Fiction Dancehall Classics’ begint ook met een Missing Brazilians-nummer, en luidt daarmee een uitstekende verzamelaar in waarop die uitzinnige kant van Sherwood in de schijnwerpers staat. De eerste helft van de eerste cd staat in het teken van de producties waarmee hij nog langs de randen van de reggae scheerde: Dub Syndicate, Creation Rebel, New Age Steppers. Een paar nummers zijn bijna hits binnen het genre, maar veel is minder voor de hand liggend werk. Wat opvalt, is hoe anders het karakter van de verschillende bands is; het idee waar ik mee leefde van een enorme hoeveelheid producties die een beetje inwisselbaar waren is onterecht. In de nummers op de tweede helft van cd1 is de postpunk-spirit in flinke doses aanwezig – voor meer daarvan, zie de verzamelaar ‘Sherwood At The Controls Vol.1’ van eerder dit jaar – maar deze collectie heet niet voor niets ‘Science Fiction Dancehall Classics’. De LinnDrum en hiphop-grooves doen hun intrede, en uiteindelijk arriveren we bij de industriële funk van TackHead, Keith LeBlanc en Voice Of Authority. Op cd2 voert de weg weer terug langs dezelfde stijlen, zonder dat het een moment verveelt. Wederom een sterke verzameling producties van een man wiens invloed op alle smaken UK bass music niet overschat kan worden.