De officiële beschrijving van Waetka is post-techno, maar dan met pure duisternis in plaats van beats. Christopher Douglas schemert al vijftien jaar in de zone tussen (post)techno en ambient en in die hoedanigheid wordt hij regelmatig geknuffeld door Autechre, die hem vaak meenemen als voorprogramma. Maar in tegenstelling tot de geciteerde namen en genres zit er een opmerkelijke doodsdrift in O.S.T. Eerder bracht hij al bewerkingen van begrafenismuziek uit en ook de veelgelaagde ambient op Waetka is zo zwart als een maanloze nacht. Terloops wordt gemeld dat we vijf jaar op dit album moesten wachten wegens een persoonlijke tragedie. Gefilterde drones drukken op ons gemoed en worden doorkruist met concrete klanken die onze fantasie claustrofobisch op hol doet slaan: getik op metalen buizen, het geluid van vingernagels op een verroeste ijzerplaat enzovoort. Inhoudelijke referenties zijn er niet, tenzij titels als Sa Deiforeadh of Uldrtrosa jou veel wijzer maken. Hoeft ook niet, deze cd is geschikt voor ieders persoonlijke helletocht.