De drie tracks op Virus van Elisabeth Schimana duren gemiddeld 25 minuten, en zijn alle composities voor live generated electronic resonating body, aangevuld met piano, percussie, strijkinstrumenten en houten- en koperen blaasinstrumenten. Schimana is nog van de klassieke Oostenrijkse grondigheid, elk spoortje van frivoliteit of losbandigheid is uitgebannen in haar doorwrochte en wetenschappelijk geïnspireerde zoektocht naar geluid. Wat betreft de combinatie ruimte, lichaam en elektronica is ze al jaren een autoriteit waar niemand om heen kan. âEen biologisch virus vernietigt het gastlichaam door het aan te vallen, een muzikaal virus creëert iets nieuws vanuit de luisterervaring.â Wat het uiteindelijk oplevert is bijzonder te noemen, maar waarschijnlijk komt de muziek live, tijdens het maakproces het best tot haar recht. Met Schimana aan het roer, achter de laptop, de mastermind met toch nog een menselijk (en dus meevoelend) gehoor. Van 1.2 hopt ze naar 1.3 en 3 dus ze slaat nogal wat stukken over, maar naar het einde toe, als de percussie op de proppen komt, gaat het wat meer los.