Pompende powervolle stadionrock is zowat de eerste omschrijving in ons hoofd opduikt als we de derde plaat van het trio City Of Ships zijn rondjes laten draaien. Eric Jerrigan (gitaar, zang), Andrew Jernigan (bas, gitaar, broer van) n Eric Soelzer (drums, percussie) richtten de band al in 2006 op en kennen ondertussen het klappen van de zweep. Dat betekent op Amerikaanse leest geschoeide stevige rock waarin eigenlijk voornamelijk het gitaargeluid nu en dan tot de verbeelding spreekt. Voor de rest schreeuwt Eric ons net iets te veel, alsof hij moet bewijzen dat hij het kan, maar ook niets anders dan dat. De bas en de drums volgen de lijnen die werden uitgezet door bands als Quicksand, tweede generatie Helmet en grote broer Foo Fighters. Nergens komt City Of Ships ook maar iets verder dan de zolen van voornoemde bands. Het blijft allemaal maar duren, steeds hetzelfde trucje. Wat schreeuwen, wat scheuren, wat rommelen en behoorlijk op onze zenuwen werken. Te commercieel en te veel gericht op de Amerikaanse rockmarkt durven we te stellen. Onze oren hebben hier zelden zin in, om niet te zeggen nooit.