Liefhebbers van stokoude synthesizers – de zilte geur van het toestel, de aantrekkelijkheid van de onperfecte, naïeve klank – hebben er met Twenty Systems een nieuw en waardevol hebbeding bij. Ben Edwards en Paul Merritt van het Expanding Records hebben nooit om ideeën verlegen gezeten. Als sinds het prille ontstaan van hun label zocht men naar krachtige concepten (u kent misschien de kleurrijke 7 serie van het label) en wist men een eigen stempel te drukken met hun fraaie hoesontwerpen. Anderzijds moeten we toegeven dat de klankkleur van het label dromerige IDMriedeltjes – soms vrij dunnetjes is, wat maakt dat net daardoor een gedeelte van hun backcatalogus haast overbodig is. Twenty Systems vormt een dankbare uitzondering op de regel. Edwards, een gepassioneerde collectioneur zo blijkt nu, maakte twintig nummers op telkens een andere synthesizer. (De titelnummers verwijzen telkens naar het model dat hij gebruikte.) De open valkuil -het experiment voorop plaatsen en vergeten een goed muziekstuk te componeren- ontwijkt hij moeiteloos, daarvoor heeft de man gelukkig te veel ervaring. Twenty Something is niet alleen muzikaal erg boeiend met zijn minimale schuifelende elektronica (de perfecte soundtrack bij de naderende nacht!), maar is ook door de mooie verpakking een aanrader. Naast fotos krijg je immers ook meer uitleg over het toestel en de werkwijze die hij toepaste. Net in de week dat oud werk van John Baker, een vooraanstaand lid van de BBC Radiophonic Workshop, wordt uitgebracht, krijgen we een mooie aanvulling als bonus. Een hebbeding, maar dat had u al begrepen.