Als er al zoiets bestaat als industriële techno, dan is Proyecto Mirage (Alicia H. Willen en Francisco Planellas) de geknipte personificatie ervan. In alles de moderne erfgenamen van S.P.K. en Esplendor Geométrico hebben ze aansluiting gezocht bij hedendaagsere trendsetters als Aphex Twin en Pan Sonic. Het resultaat van die botsing was doorgaans behoorlijk hard; het mag bijgevolg niet verwonderen dat ze in het verleden onderdak vonden bij het Duitse Hands Productions (Winterkälte, Orphx, S.K.E.T.). Op Turn It On, de eerste voor Ant-Zen, reikt het duo meer dan ooit de hand naar actuelere elektronicavarianten zoals breakbeats en elektro waardoor voor het eerst Proyecto Mirage ook enigszins thuis valt te consumeren. (www.proyecto-mirage.com)
Met Found Noises duikt het nieuwe Duitse label Raubbau (www.raubbau.org) eveneens in het industriële verleden, meer bepaald in dat van Mikael Svensson. Die is vooral bekend geworden als stichtend lid van Megaptera, maar minder is geweten dat hij tussen 1992 en 1996 als Deaf Machine een handvol nummers maakte die het in beste geval schopten tot internationale compilaties als In The Butchers Backyard (Cold Meat Industry) en Death Odors (Slaughter Productions); en in het slechtste geval tot ultragelimiteerde cassettes. Heel wat ander materiaal werd zelfs nooit (officieel) uitgebracht. Found Noises, dat acht nummers bevat, groepeert het beste van die periode en illustreert treffend de basis waarop hij later Megaptera zou uitbouwen: samples van films en nieuwsuitzendingen vormden toen al de ruggegraat van zijn sombere, maar naar de keel grijpende ambient. Later dit jaar volgt nog een tweede heruitgave.
Consequent, maar helaas grotendeels onontdekt, werkt de jonge Duitser Ben Lukas Boysen al enkele jaren aan een eigen oeuvre. Night Falls is ondertussen zijn vijfde album en voor het eerst sinds zijn debuut A Dried Youth uit 2003 heeft hij het IDM-juk volledig van zich afgegooid. De vergelijkingen met Autechre of Bola mogen bijgevolg worden opgeborgen. De nerveuze, non-lineaire ritmes die al zijn albums typeren, werden immers radicaal weggesneden. Enkel een ingenieus vlechtwerk van romantische klassieke muziek en cinematografische soundscapes blijft over. Echt briljante ambientplaten worden stilaan heel zelfzaam, maar voor Night Falls mag Hecq met die prijs volkomen terecht naar huis.